Midden en Zuid Vietnam

Hué
De vlucht naar Hué was prima, een uurtje en daar aangekomen hebben we een airport shuttlebusje genomen naar ons hotel. Echt een prima service, we stonden er allebei van te kijken hoe duidelijk dat aangegeven stond en hoe makkelijk dat geregeld was zonder achterliggende gedachten... Tijdens de rit raakten we aan de praat met een duitse vrouw die hetzelfde hotel had bedacht voor de komende nacht. Dus werden wij als laatsten bij dat hotel afgezet. Geen plek... volgens de receptionist voor de komende maand niet... maar... we konden wel een kamer bekijken, Voor de volgende keer... !?!? De duitse vrouw wilde de kamer wel even zien en kwam geheel gelukkig terug. Hele mooie kamers voor maar 20 dollar, dus toch maar even doorvragen... En ja, na een paar minuten was er ineens wel plek, vanaf de volgende dag en konden we in het hotel aan de overkant een nacht doorbrengen voor 200.000 dong... (1 dollar is nu ongeveer 17.000 dong) Met de duitse vrouw zijn we Hué ingelopen om te eten, aangezien het al na negenen was. Happy cake met Happy Sauce... om gelukkig van te worden ;-) In Hué was het weer nog steeds niet ideaal, zelfs bewolkt en grauw, maar droog en t-shirt weer (volgens Martijn dan). Hué heeft een grote Citadel, de plek waar vroeger de keizer zijn regering bijelkaar liet komen. Midden in de Citadel was de Purple forbidden city waar de keizer woonde en niemand mocht komen, maar nu is alles open voor toeristen. De Citadel is in de Vietnam oorlog platgebombardeerd door de Amerikanen en wordt nu stukje bij beetje weer geretaureerd. Een aantal mooie gebouwen zijn nog over. s'Avonds zijn we nog even de kroeg in geweest en zijn we door een canadees en een engelse met poolen van de tafel geveegd. Wij stonden ook eigenlijk alleen maar te praten met twee meisjes uit Engeland die ongeveer dezelfde trip aan het doen zijn, alleen dan voor een jaar, en ook net begonnen zijn met reizen. Erg gezellig, maar ook mede omdat we het grauwe weer snel zat waren, zijn we de volgende dag op de toeristenbus gestapt naar Hoi An. Een rit waar overigens ook de plaatselijke bevolking gebruik van maakt. Ze betalen gewoon de buschauffeur, die dat dankbaar in zijn eigen broekzak stopt en worden langs de weg afgezet waar ze willen... Op zo´n manier duurt de rit, wat makkelijk in 2 uur kan, 5 uur en is erg frustrerend als de bus ergens in de middle of nowhere stopt voor ontbijt in een door hen uitgekozen restaurant voor 40 minuten en we kunnen jullie melden dat daar niemand op zit te wachten... Maar goed, in Hoi An was er zon, zon, zon en nog eens zon. Heerlijk :-D

Hoi An
Een plaatsje dat heel erg doet denken aan een franse plaatsje ergens aan de Cote d'Azur. Vooral aan de waterkant is dit duidelijk voelbaar. Nu weten wij ook wel dat Vietnam een franse colonie is geweest... maar op een gegeven moment waren we dat sfeertje meer dan zat en ook de vele toeristen. We hadden wel al tips gehad om hier heerlijke chocolade mouse te gaan eten en stokbroodjes en croisants. Dat maakt wel een hoop goed! De eerste dag maar eens het stadje verkend, het stadje staat bekend zijn oude centrum en om de kleren die er gemaakt worden. Zo kun je hier goedkoop t-shirts kopen en o.a. jurkjes en kostuums laten maken etc. Nah ja, eigenlijk precies hetgeen waar we nu nog net geen behoefte aan hebben omdat de tassen nog vol ongebruikte en/of gewassen kleren uit Nederland zitten. In het stadje hebben we een toer geboekt, iets waar we toch onze twijfels over hebben omdat er aan een toer altijd iets vastzit.
In ieder geval, we hebben dus een toer geboekt naar de tempels van My Son, een Cham empire. Hier konden we ook kraters zien die Amerikaanse B52's gemaakt hebben aangezien in de oorlog de vietcong zich ook hier een tijd schuilhield. De overgebleven tempels (helaas maar enkele van de 70 die er stonden) zijn erg mooi, maar we hebben al mooiere tempels gezien en de gids sprak erg slecht engels. Hierdoor zijn we hem niet achterna gegaan, maar hebben we vooral wat foto's gemaakt en zelf rondgekeken. Vervolgens zijn we per boot teruggegaan. En ja, natuurlijk stopte de boot nog even bij een houtzagerij met verkooppunt... en ging op volle toeren (veel lawaai, echt een oude gammele boot) terug naar de haven van Hoi An. En daar kwamen we weer aan in de Cote d'Azur omgeving. Waar we dus eigenlijk niet naar op zoek waren... Na drie nachtjes maar weer door dus! In principe stond hierna Nha Trang op de agenda maar aangezien we op internet zagen dat het daar geen lekker weer was en dat ook echt een badplaats is (een Costa Brava konden we echt niet aan), besloten we dat te skippen en hebben we een vliegticket geboekt voor de volgende dag naar Ho Chi Minh City :-D

Ho Chi Minh City
HCMC is een grotere stad dan Hanoi dus we waren alweer voorbereid op een drukke chaotische stad. Maar eerlijk gezegd valt dat allemaal wel mee. Ja, het is er erg druk en ja, ook hier vervuilen al die brommertjes de lucht, maar de straten zijn er breder opgezet en vaak zijn de rijbanen van elkaar gescheiden. Hier hebben we een bezoekje gebracht aan het War Remnants museum. Een museum waar je duidelijk kan zien wat er allemaal tijdens de Vietnam oorlog gebeurd is, hoe deze ontstaan is en wat vooral de Amerikanen de Vietnamese bevolking hebben aangedaan. Tijdens de oorlog, maar ook wat de biologische wapens voor een schade heeft toegebracht na de oorlog. Verschrikkelijk allemaal. De rest van de dag hebben we nog rondgelopen door de stad en nog Pho gegeten, de welbekende Vietnamese Noodle soep (ja, we proberen jullie ook het een en ander bij te brengen). Op de laatste dag in HCMC hebben we een bezoek gebracht aan de nabijgelegen Cu Chi tunnels. Tijdens de oorlog verschool de Vietcong hier zich in tunnels onder de grond. Ooit besloeg het tunnelnetwerk het stuk van HCMC tot de Cambodiaanse grens. Er zijn verschillende ruimtes, voor o.a koken die gelinkt zijn door tunnels bestaande uit 3 verschillende levels, ongeveer 2 meter diep, 4 meter diep en 8 meter diep onder de grond. Zeer indrukwekkend hoe de vietcong zich daar hebben schuil gehouden en weerstand hebben geboden aan de Amerikaanse invasie. Je kon daar ook zelf het tunnelnetwerk in (welke voor een gedeelte van ongeveer 40 meter groter is gemaakt voor de ¨bierdrinkende¨ westerse toeristen). Daarmee kun je je een kleine voorstelling maken hoe dat geweest is. Je kan er alleen maar kruipend op handen en voeten in... Het was een nogal benauwde, claustrofobische ervaring, vooral in de gedeelten als het compleet donker is en je weet dat je een paar meter onder de grond zit... De rest van de dag hebben we nog in Ho Chi Minh doorgebracht, waar ze al druk bezig zijn met het versieren van de stad voor Tet (het inluiden van het nieuwe jaar in China en de nationale bevrijdingsdag voor Vietnam) en tickets voor een ¨express¨boot gekocht naar Can Tho.

Can Tho
De volgende dag dus naar Can Tho, een plaatsje in de Mekong Delta, waar in de buurt verschillende floating markets zijn. En wat is nou een betere manier om wat van de Mekong delta te zien dan per boot!? In Can Tho aangekomen eerst maar een hotel gezocht en op zoek gegaan naar de Tourist Information Office om de opties van de floating markets tours te bekijken. Daar kwamen we er al snel achter dat ze alleen maar een privetour verzorgden, wat 3 keer zo duur is, aangezien er te weinig toeristen zijn... Daar stonden we wel even van te kijken! Omdat er te weinig toeristen zijn, alleen privetoers om toch het geld binnen te halen... nee, lekker klantvriendelijk... We besloten er nog over na te denken en hebben gelijk wat andere toeristen aangesproken, die allemaal dezelfde reactie kregen, ook in hun hotels, en dezelfde prijs. Maar... op een gegeven moment sprak een duits stelletje, dat ook bij ons op de boot zat, ons aan (grappig dat iedereen er hetzelfde over denkt) en via hun hotel een bootje voor vier personen geregeld voor een betere prijs. We moesten wel om 5:30 (!!!) vertrekken, maar dat zou zeer de moeite waard zijn, dus vroeg ons bedje in! En de moeite waard was het!!! Zonsopgang op het water tussen allemaal bootjes die van alles verkopen, super om daar tussen te zitten! Onze ´gids´ sprak maar een paar woorden engels, maar was super aardig en we werden absoluut niet lastiggevallen door handelaren die ons van alles wilden verkopen. We hebben 2 markten bezocht, zijn onderweg nog bij een rijstnoodle-makerij geweest en op de terugweg over allemaal kleine watertjes gevaren. Een supertoer! Om half 2 waren we weer terug in Can Tho om om half 3 de bus te halen naar Rach Gia, waarvandaan we de volgende dag vertrokken zijn naar Phu Quoc Island.

En hier blijven we nu in een resort aan het strand, lekker een weekje relaxen, voor we naar Cambodja vertrekken. Helaas heeft Marloes nu wel een lichte keel- en oorontsteking opgelopen door een nacht met airco aan te slapen... (gelukkig al eerder besloten niet hier onze PADI te halen, maar in Thailand) hopelijk trekt dat snel weer weg zodat ook zij volop kan genieten van alle luxe hier!

Veel liefs Marloes en Martijn

Noord Vietnam

Hanoi

Vrijdagochtend werden we weer op onze volgende vlucht verwacht. Na het inchecken besloten we nog de nodige kaarten voor het thuisfront te regelen, dus tijdens het ontbijt gingen we met het schrijven ervan nog even aan de slag.... Vervolgens zit je even niet op te letten en opeens is het al een half uur voor vertrek... dus enigszins gestresst gingen we op weg naar de paspoortcontrole, door de handbagagecontrole (beide gelukkig geen lange rijen) en rennend naar de gate (die gelukkig niet ver weg was)... waar we een kwartier voor tijd aankwamen. Uiteindelijk dus weer op tijd, maar in het vervolg gaan we dit toch anders aanpakken. Echt relaxed is dit niet en voor je het weet, zit het dus wel een keer tegen..
De vlucht naar Hanoi duurde 2 uur, peanuts dus.
In Hong Kong hadden we al voor twee nachten een hotel in Hanoi geregeld in “The Old Quarter”, het gedeelte waar de meeste toeristen verblijven. Gelijk maar erbij geregeld dat we opgehaald zouden worden van het vliegveld (de Lonely Planet beveeld dit ook aan). Zodra je namelijk het vliegveld afloopt wordt je door jan en alleman aan je jasje getrokken of je met hen meewilt en vaak wordt je dan ergens afgezet (letterlijk en figuurlijk)... ;-)

In de taxi zagen we al snel hoe het er in Hanoi op de weg aan toe gaat. Busjes, auto´s, brommers (heel veel brommers...), fietsers, ... alles rijdt hier kriskras al toeterend langs elkaar heen... Voor ons leek het één grote chaos en naarmate we dichterbij The Old Quarter kwamen, hoe gekker het leek te worden... Het hotel hadden we uit de Lonely Planet, alles schoon en prima, maar verder moet je er niet te veel van verwachten... Na een powernap besloten we een wandeling door de stad te wagen. Het is hier heel anders dan in Hong Kong... alles ziet er redelijk vervallen uit. De huizen, de straten... veel stof en heel veel verkeer... smog man niet normaal. Daarnaast worden alle bromfietsen op de nog niet door straatverkopers bezette goede stukken van de trottoirs gezet, zodat je vaak niet anders kan dan je ook op de weg te begeven.
Als je hier over wilt steken, voelt het de eerste paar keer of je je leven waagt.
Busjes en auto´s stoppen nergens voor, brommers stoppen voor busjes en wandelaars stoppen voor alles. Als er al stoplichten zijn, worden deze dan ook vaak genegeerd... Langzaam overstekend rijden de auto´s en de brommers wel toeterend om je heen... Het voelt als een spel tussen overstekende voetgangers en het andere verkeer. Oogcontact doet dan wonderen... (Frogger, het aloude bekende spelletje, schoot meerdere malen door ons hoofd)
Om de paar meter wordt je ook aangesproken door iemand die je ergens naartoe wilt brengen (voornamelijk op de xe om ofwel motorfietstaxi), eten of zogenaamde reisgidsen wil verkopen, en als je de laatste niet wilt, vragen ze of je dan wat anders wilt, marihuana of anders. De Lonely Planet kan het mooi verwoorden: mensen hier zien je als Walking ATM.
Een paar uur op straat is dan ook meer dan genoeg. Hierna ben je namelijk wel toe aan wat rustig eten en/of drinken ergens binnen...
Het duurde dan ook wel een dag voor we aan de drukte en alle aandacht gewend waren, maar hierna liepen we vol zelfvertrouwen over straat (behalve dan toen we een paar keer per ongeluk van de toeristische route raakten en voornamelijk Marloes zich daar niet helemaal op haar gemak voelde...). Het “Heej, de kaart zit op zijn kop...”effect. Hahaha...
In Hanoi hebben we de Ngoc Son Temple bezocht. Dit staat op een eilandje in het Hoan Kiem Lake in The Old Quarter en is bereikbaar via een brug. Van Mieu, ook wel bekend als de Temple of Literature, hebben we een dag later bezocht. We hebben ons verder prima vermaakt op straat!

Sapa
Op zondagavond zijn we met de nachttrein naar Sapa vertrokken. Hoewel we zaterdag al een keer bij het treinstation geweest waren, was het ´s avonds toch wat lastig te vinden en dwaalden we een tijdje rond in de straten rondom het station. Zo vervelend dat al die straatnamen op elkaar lijken!!! Uiteindelijk vonden we een enigzins engelssprekende taxichauffeur die ons weer de goede kant op stuurde. ( hij maakte een treingeluid en maakte een beweging van een locomotief ) Gelukkig waren we ruim op tijd vertrokken!

We bleken de vierpersoonsslaapcoupé met een duits stel te delen. Zij hadden een deel van Vietnam al gedaan wat nu bij ons op de planning staat, dus we hebben wat ervaringen over en weer gedeeld. Na wat geslapen te hebben, was het toch erg snel weer ochtend en kwamen we om half 6 aan in Lao Cai. Het was heel apart, want opeens liepen we als allerlaatsten de trein uit (we waren nog erg duf...). Hiervandaan pak je de bus naar Sapa. Aangezien we nog geen hotel geregeld hadden en we niet met jan en alleman mee wilden, pakten we een, met toeristen afgeladen, bus die naar Sapa ging. Natuurlijk veel te veel ervoor betaald... In het plaatsje stapten we bij 1 van de busstops uit toen we een hotel zaggen die we al op internet voorbij hadden zien komen.
Sapa is een dorpje 380 kilometer van Hanoi en ligt in de bergen, koud en heel erg mistig.
De eerste dag hebben we een kleine bergwandeling gemaakt rond Ham Rong Mountain. Als het hier helder is, hoorden we van een plaatselijke gids, kan je van het hoogste punt Sapa beneden en de rijstvelden eromheen zien liggen, maar helaas was het veel te mistig en zaggen we dus niks...
In het hotel hadden we een verwarmd bed, en dat is wel erg lekker als het hier zo koud is. Het leek wel of we op de wintersport waren... Centrale verwarming kennen ze hier niet. In de meeste restaurants hebben ze geen openhaard, maar bakken met gloeiende kooltjes worden bij je tafel neergezet, wat lang niet genoeg verwarmd en zodoende zit je dus met jas aan te eten...
De laatste dag in Sapa was het gelukkig meer helder en hebben we een bergdorpje en een waterval bezocht. Te voet is dat 3km naar beneden en 3 km terug omhoog. Tijdens de voettocht naar beneden kwamen we overigens over een markt, waar ze gebakken hond verkochten. We vonden het allebei toch geen goed idee om het te eten, maar mochten er mensen zijn die het ons kunnen aanraden, laat het ff weten...
Er zijn in Sapa veel vrouwen uit de omliggende dorpen (hilltribe people), die zelfgemaakte kussenhoezen, armbandjes, kleden, etc. verkopen. Omdat twee meisjes erg lang met ons mee bleven lopen en we een leuk gesprek hadden over van alles en nog wat, spraken we met ze af dat we op de terugweg wat bij ze zouden kopen. Het is een erg mooie wandeling langs rijstvelden, en eindelijk zagen we dat we echt in de bergen waren door het mooie weer. Behoorlijk indrukwekkend. Op de terugweg naar boven stonden de vrouwen ons al op te wachten (en wat je beloofd hebt moet je nakomen) dus hebben we een sjawl en een kussenhoes gekocht.

De treinreis terug naar Hanoi was ook wederom prima. We zaten dit keer met een stel uit Melbourne. Een wat ouder stel met prachtige verhalen (zij hadden bij een hilltribe familie thuis geslapen). Rond een uur of half vijf in de ochtend kwamen we aan in Hanoi. Na een ontbijtje werden we vervolgens met de taxi opgepikt om naar Halong Bay te vertrekken. ”The Honeymoon Taxi” volgens de local guy, hahahaha...

Halong Bay
Aan het einde van de ochtend kwamen we aan in Halong City. Vanuit dit plaatsje vertrekken er allemaal boten naar Halong Bay. Halong Bay bestaat uit meer dan 3000 eilandjes. Veel eilandjes hebben grotten die ontstaan zijn door wind en golven.
Wij hadden voor een boot gekozen waar 14 tot 20 personen op konden, maar toen we aankwamen bleek dat we op een vierpersoonsboot zouden zitten... Bij ons op de boot zat een wat ouder frans stel. (Frans hebben we ook weer gesproken) We hebben een fantastische boottocht door Halong Bay gemaakt met een mooie kamer, supervriendelijke crew en geweldig eten (allemaal verse vis)! We hadden ook een eigen gids, waarmee we de eerste dag twee eilandjes hebben bezocht, één met een druipsteengrot, bestaande uit drie ´kamers´ met allemaal stalagtieten en stalagmieten en één met strand en uitkijktoren. De volgende dag zijn we met een klein bootje door een grot gevaren naar een intern meer, geheel omringd door eiland. Helaas was het die dag te koud voor de daar levende apen en bleven ze dus uit het zicht. Bij elkaar duurde de tocht een hele dag, de volgende dag aan het einde van de ochtend waren we dus weer terug in de haven.
Dezelfde taxichauffeur kwam ons weer ophalen en was zo vriendelijk ons gelijk naar Hanoi Airport te brengen. We hebben namelijk een binnenlandse vlucht naar Hué geregeld. Noord Vietnam gaan we dus verlaten en we gaan op weg naar centraal Vietnam!

Hong Kong

Natuurlijk wensen wij jullie allemaal allereerst een Gelukkig 2009!!! Dat het voor iedereen maar een prachtig jaar mag worden.

Het afscheid
29 december 2008, 7.30uur, de wekker gaat af... Logischerwijs, op zo´n dag als deze, zijn we al wakker voordat de wekker gaat. Het plan is uiterlijk 9.30 uur te vertrekken naar schiphol...
Wat doe je nog thuis op een dag als deze?
Nou, bijvoorbeeld: douchen, eten, laatste kleren in zakken stoppen, ruiten van de auto krabben... beetje de normale dingen zeg maar.
Eigenlijk zonder moeite redden we het om 9.45uur de sleutel in het slot te steken en de deur achter ons dicht te trekken...... op naar schiphol!!!

Op schiphol checken we de bagage in, bijelkaar 22,3KG: niet gek voor 198 dagen reizen! We kunnen ons beide herinneren dat dit normaal gesproken de kilo's per persoon zijn... We hebben met de famillies afgesproken dat ze ons nog komen uitzwaaien. Onze beide ouders zijn er, Marloes d'r broer plus gezin ;-) en Marloes d'r vriendinnen. Na de nodige knuffels, zoenen en tranen vertrekken we door de douane naar vlucht CX270.

De reis
De vlucht verloopt prima, de 11uur durende vlucht is zo voorbij. We vermaken ons met verschillende films met chinese ondertiteling: Hancock, The Dark Knight en een Mike Myers film, The love Guru (de laatste vond ook mijn buurvrouw hilarisch :-D). Daarnaast nog wat Entourage afleveringen bekeken en wat uurtjes geslapen.
Op het vliegveld van Hong Kong hebben we de trein naar HK eiland genomen en vervolgens lopend naar ons hotel.
We hebben in Hong Kong overnacht in het Central Park Hotel. Prima hotel aan Hollywood road in de wijk Sheung Wan. Daar aangekomen kwamen we erachter dat we een dag eerder hadden moeten aankomen ;-) Oftewel, een dag teveel gereserveerd... Mocht de pret niet drukken, de mooie kamer was voozien van heerlijke, korte bedden. iig voor Martijn dan... maar dat zal wel wat vaker gaan gebeuren...

Hong Kong

Wat direct al opviel is dat deze stad zeer westers is, maar dat je overal heerlijke, oosterse geuren ruikt, allemaal Chinese uithangborden ziet en je om de zoveel straten een streetmarket hebt. Er hangt een goede sfeer en door het westerse voelt het erg vertrouwd. We voelden ons erg op ons gemak.
We hebben hier in korte tijd best veel gedaan en gezien (gezien het feit dat we 2 van de 3 dagen pas vanaf 15.00uur op gang kwamen...).
Verschillende streetmarkets, zoals Temple Street Night Market, The Peak (met de Peak tram naar de 800 meter hogergelegen Peak waar je uitzicht hebt over de stad), uitzicht vanaf de Tsim Sha Tsui kade op Kowloon (vasteland van HK) op HK eiland, een ritje met de dubbeldekkertram op HK eiland en verschillende tempels, waaronder de Man Mo Temple (een tempel waar enorme wierookspiralen aan het plafond hangen en je een beetje weeig wordt van de geur...).

Daarnaast hebben we uiteraard het nieuwe jaar ingeluid met champagne en hebben we vuurwerk gekeken vanaf de Tsim Sha Tsui kade.
Ik (Martijn) zal eerlijk zijn en had daar te hoge verwachtingen van...
Vanaf het dak van diverse hoge panden op HK eiland wordt vuurwerk af gestoken en het hoogste gebouw heeft ook vanaf de zijkanten vuurwerk en telt af vanaf 23.59uur. Zeer spectaculair, maar zonder knallen is het het toch ook niet helemaal...
5 over 12 was het vuurwerk weer voorbij en zijn we met zijn allen (ja, iedereen wil dan opeens tegelijk weg...) naar de dichtstbijzijnde metro gelopen...

We hebben in Hong Kong ook heerlijk gegeten!
De eerste dag zijn we naar een Sushi bar op Kowloon geweest, waar heerlijke verse Sushi wordt gemaakt. Daarnaast zijn we ook naar een Dim Sum restaurant in de wijk Happy Valley geweest. Daar hebben we verschillende soorten dim sum geprobeerd. Echt super lekker!

Hong Kong was een zeer goed begin van onze reis.
We hebben inmiddels ook een oplossing gevonden voor onze foto's. Een portable harde schijf van 320GB moet voldoende zijn en daarnaast hebben we 2 geheugenkaartjes gekocht voor de digitale spiegelreflexcamera. Dit moet onderhand voldoende zijn om alle foto's op te slaan en straks mee te nemen naar huis.

We hebben hier een paar dagen genoten van de gemixte oosterse en westerse culturen en gaan nu over naar Vietnam, waar we weer nieuwe dingen gaan ontdekken! Maar dat later weer!

Heel veel liefs,

Marloes en Martijn