zaterdag 30 mei 2009

Chili

Paaseiland
Na een kleine week eilandjeshoppen in Frans Polenesie werd het tijd voor een heel ander eiland, namelijk Paaseiland. Het eiland heeft deze naam te danken aan een Nederlander die met pasen het eiland heeft ontdekt. Oorspronkelijk heet het eiland Rapa Nui. Paaseiland is 1 van de meest afgelegen bewoonde plekken ter wereld. En dat maakt het nou zo bijzonder. Het eiland is 166 km2, ligt 3700 km van Zuid Amerika en 4050 km van Tahiti en eeuwen geleden zijn hier dus mensen beland, waarschijnlijk polynesiers, die daar een bestaan hebben opgebouwd... Je vraagt je echt af hoe deze mensen in die tijd al die kilometers over de oceaan levend hebben overbrugd. Hoe dan ook, het tweede bijzondere is dat deze mensen hier allemaal beelden zijn gaan maken, moai genaamd.
Deze beelden zijn de reden waarom er vandaag de dag nog vele toeristen een bezoekje brengen aan Paaseiland.

Wij kwamen ´s morgens vroeg aan na nauwelijks geslapen te hebben. We vertrokken om half 1 ´s nachts van Tahiti en na 4,5 uur vliegen en 4 uur tijdsverschil, landden we om 9 uur op Paaseiland. Na alle controles werd het dus tijd om een hotel te regelen...
Op wonderbaarlijke wijze kregen we het weer eens voor elkaar als laatsten door de paspoortcontrole te komen en zagen we dat iedereen zo´n beetje al verdwenen was. Tja en aangezien we niet echt in staat waren om ons best te doen, zijn we maar met degene meegegaan die nog als enigste achter zijn standje stond... Jullie vragen jullie nu waarschijnlijk af of dat niet voor niets was, maar, believe me, dat vroegen wij ons ook heus wel af! We hadden ons totaal niet ingelezen in Paaseiland, dus alles zou zo´n beetje een gok zijn.
Het was wel even wennen, voornamelijk door het verschil tussen onze accomodatie in Frans Polynesie en hier, maar gelukkig bleken er meer gasten te zitten en was het uiteindelijk wel prima (en achteraf in Santiago hebben we in de Lonely Planet gezien dat we heel niet zo slecht zaten).

De eerste dag zijn we na wat bijslapen maar Hanga Roa (wat overigens het enigste plaatsje is op Paaseiland) ingelopen. Gelukkig hebben ze er wel alles wat je nodig hebt en zijn we o.a een autootje gaan regelen voor de volgende 3 dagen om het eiland rond te crossen.

De tweede dag werd onze Suzuki Grand Vitara netjes bij ons ´hotel´ afgeleverd en konden we op pad! In Hanga Roa hadden we de dag ervoor al op diverse plaatsen moai kunnen zien en waren we benieuwd geworden naar de rest. Na een aantal kilometers en stops kwamen we aan bij de Rano Raraku vulkaan. De meeste moai zijn uit de rotsen van deze vulkaan gehakt. Hier zie je dan ook nog diverse moai´s in verschillende stadia vast zitten in de rotsen.


Hierna doorgereden naar Ahu Tongariki. Hier staan op een platform 15 staande moai vlak langs de kust. Erg indrukwekkend om te zien. Overigens heb je hier, naast de wilde honden, heel veel wilde paarden. Deze lopen overal op het eiland los rond. Voor alle paardenliefhebbers prachtig om te zien.



Om alles goed in ons op te nemen en met nog 2 dagen in het vooruitzicht, hebben we de rest van de dag ´vrij´ genomen en zijn we naar 1 van de (maar) 2 witte zandstranden gereden.
De volgende 2 dagen hebben we dit ritme maar vastgehouden omdat we het wel erg relaxed vonden, ´s ochtends diverse sites bekijken en ´s middags naar het strand!




Santiago de Chile
Voor degenen die het nog niet wisten, Santiago is de hoofdstad van Chili en aangezien het niet anders kan dan hierop te vliegen vanaf paaseiland, hadden we in onze reisplanning al besloten van deze stopover gebruik te maken en er een paar dagen te spenderen. Daarnaast werd het nog eens veel leuker toen Jorrit (vriend van Martijn) en zijn broer Tjalling besloten naar Chili op vakantie te gaan rond de tijd dat wij daar ook zouden zijn. Zij zouden ons dus wel komen ophalen van het vliegveld, zouden een hotelkamer regelen bij hun hotel en kijken wat er rond Santiago voor bezienswaardigheden te zien zouden zijn. Echt heerlijk om weer vertrouwde gezichten te zien en niks te hoeven doen dan achter hen aan te hobbelen. Dit resulteerde dan wel dat we op plekken zijn geweest waar we anders nooit zelf heen zouden gaan... ;-)

Aangezien, volgens de heren, Santiago, afgezien van het ´wilde´ uitgaansleven, niet veel te bieden heeft, hebben we een dag een autootje gehuurd waarbij het voornaamste doel was het plaatsje Pirque te bezoeken. Het zou een heel mooi plaatsje moeten zijn: ´Everybody loves Pirque´ volgens Jorrits contactpersoon bij de plaatselijke krant... Alleen bleek dit voor ons nog niet zo simpel te vinden en uiteindelijk kwamen we hier aan het eind van de middag aan en kwam het erop neer dat, behalve Jorrit, wij dat liefdevolle gevoel helaas niet kregen. Niettemin was het een erg geslaagd dagje en hebben we ons prima vermaakt met het rondrijden en kijken in de omgeving van Santiago!

De andere dag zijn we met de bus naar het plaatsje Valparaiso geweest, zo´n 120km van Santiago. Dit plaatsje staat bekend om de vele gekleurde huisjes op de heuvels. Deze heuvels kun je bereiken door met de lift naar boven te gaan. We hebben veel fotogenieke huisjes gezien.

De laatste dag zijn we tenslotte Jorrit en Tjalling naar het vliegveld wezen brengen waar wij de dag erna ook zouden vertrekken. Naar het prachtige Peru.
Groeten Marloes en Martijn

woensdag 20 mei 2009

Frans Polynesie

Voor velen een honeymoonbestemming maar als je er toch ´langskomt´ kun je dat als wereldreiziger best even aandoen. We vlogen op 8 mei vanaf Auckland naar Tahiti waar we op 7 mei aankwamen... Ja ja, 8 mei hadden wij een dubbele alibi! Op Tahiti kwamen we laat in de avond aan, dus hadden we al een motel geregeld op loopafstand van het vliegveld. Echt super handig, zodra we het pand uitliepen zagen we al de verlichting van het motel! We waren al van plan om zo snel mogelijk andere eilanden te gaan bekijken aangezien Tahiti zelf niet erg boeiend is. We hadden al begrepen dat het bij Air Tahiti mogelijk was om een eiland-pas te kopen. Daarmee kun je dan voor een relatief laag bedrag richting verschillende eilanden vliegen. De volgende dag zijn we dus vroeg naar het kantoor van Air Tahiti op het vliegveld gegaan. Aangezien we maar 6 dagen hadden, hadden we al besloten om maar twee eilanden aan te doen. Over Bora Bora hoefden we niet lang na te denken: het eiland dat bekend staat om de mooiste lagoon. Hierna konden we kiezen uit Maupiti, Raiatea en Huahine. Maupiti viel af vanwege de vliegtijden dus hoefden we nog maar te kiezen uit twee, waarop en waarvandaan wel dagelijkse vluchten waren. En ja, welke kies je dan als je er verder niets vanaf weet? Wij besloten het maar af te laten hangen van de mening van de baliemedewerkster van Air Tahiti... Volgens haar waren er op Huahine mooie zandstranden in tegenstelling tot Raiatea, dus was de keuze snel gemaakt en zaten we twee uur later in het vliegtuig naar Bora Bora.
Prachtig als je al diverse eilanden vanuit het vliegtuig ziet!










Aangezien we nog geen hotel hadden geregeld hebben we de Air Tahitiboot gepakt naar het ´hoofd´eiland (je komt namelijk aan op 1 van de eilandjes -motu´s genaamd- die om het hoofdeiland liggen). Daar aangekomen hebben we zelf maar een aantal hotels gebeld, want het toeristeninformatiecentrum bleek dicht te zijn. Helaas zat het Meredien vol (hahahaha)... Na een paar telefoontjes en wat onderhandelwerk hebben we geboekt bij het prachtige Bora Bora Lagoon resort en werden we opgehaald met de boot, aangezien dit resort ook op 1 van de omliggende motu´s zit. Omdat we hadden bedacht dat we hier maar 1 keer in ons leven zouden komen (ja, je moet jezelf soms maar voor de gek houden...) hebben we uiteindelijk toch maar gekozen voor een overwaterbungalow. En eerlijk, dat is echt waanzinnig!!! Je zit dan boven het water waar je 's ochtends direct in het water kan springen. Echt super deluxe!!!
We hebben dan ook niets meer en niets minder gedaan dan genieten, genieten en nog eens genieten.

Na 2 nachtjes Bora Bora zijn we verder gevlogen naar Huahine, een groter eiland, waardoor er meteen ook meer te doen is dan op Bora Bora. Ook daar hebben we in een relaxte bungalow, dit keer wel op het land, gezeten. In een resort met een prachtige baai, je weet wel van dat water dat van turqoize naar donkerblauw verandert. Hier liggen ook veel zeilboten voor anker om de nacht door te brengen (wat Martijn op het idee bracht om dat ook nog maar eens een keertje te gaan doen, beetje eilandhoppen met een zeilboot).
De eerste dag hebben we veel gesnorkeld vanaf het strand. De tweede dag hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen. We hebben eerst een vanilleplantage bezocht. De eigenaar nam ons mee door zijn plantage, nadat hij alle verschillende vruchten en zijn opa had aangewezen bracht hij ons mee naar de vanilleplanten. De goede man sprak eigenlijk alleen maar frans en hoewel wij wel wat frans spreken en verstaan, was het toch enigzins lastig te begrijpen maar ook wel weer erg grappig: met handen en voetenwerk, korte zinnen en veel herhalen konden wij er wel wat van maken! Na afloop hebben we maar een paar stokjes vanille van hem gekocht.
Overigens wordt in Frans Polynesie vooral de franse taal gesproken, wat dus wel even omschakelen was na al het engels dat we inmiddels gewend zijn, maar wel weer leuk om te spreken tijdens deze reis.
Wij Nederlanders zijn toch maar een groot wonder voor veel buitenlanders met onze talenknobbel ;-)
Na de plantage zijn we naar het grootste dorp gereden waar we wat inkopen hebben gedaan voor de lunch en omdat we goede verhalen hadden gehoord over het duiken in Frans Polynesie, twee duiken voor de volgende dag geregeld.
Daarna doorgereden naar een prachtig strand bij een verlaten resort, blijkbaar niet echt rendabel om een resort te hebben op dit eiland.
De derde dag hebben we dus twee duiken gedaan. De eerste bracht ons naar een prachtig rif met ongelooflijk veel gekleurde vissen. Voor ons, nu al, erg veel herkenbare visjes, maar deze keer kwamen ze echt op een paar centimeter afstand van onze duikbrillen. Super nieuwsgierig, echt geweldig! Hier hebben we ook nog een paar whitetip en blacktip reefsharks gezien. Deze zijn zo'n anderhalf meter lang en niet gevaarlijk maar elke keer weer waanzinnig om te zien. De tweede duik was bij de ingang van de lagoon. Deze duik staat bekend om de aanwezigheid van de grotere vissen, waaronder als je geluk hebt eaglerays en grijze haaien. Aangezien er hier vaak een behoorlijke stroming staat kregen we al handschoenen mee zodat we ons konden vasthouden aan dood koraal wat een hoop energie (en dus zuurstof) bespaart. En ja, onder water bleken die dan ook goed van pas te komen! Na enkele minuten gezwommen te hebben liet onze duikmaster twee tekens zien: 1. Zijn twee wijsvingers tegen elkaar aan, (ofterwijl bijelkaar blijven) en 2. Zijn hand met rechte vingers omhoog boven zijn hoofd (ofterwijl haaien). Hij had twee wat grotere grijze haaien gespot die vervolgens wat om ons heen bleven circelen. Perfect voor ons omdat we ze zo goed konden zien. Daarna weer terug naar de boot om erna na te genieten van weer twee fantastische duiken. Na deze duiken zijn we de rest van de middag heerlijk op het strand gaan liggen.
De laatste dag hebben we dit nog voortgezet en zijn we aan het eind van de middag weggebracht naar het vliegveld om terug te reizen naar Tahiti waar we een paar uur later het vliegtuig hebben gepakt naar Rapa Nui, Paaseiland.
Marloes en Martijn

zaterdag 9 mei 2009

Nieuw Zeeland

Zoals jullie weten is ons rechtstreekse ticket van Sydney naar Papeete omgeboekt naar een vlucht met tussenstop in Auckland zodat we besloten hebben om twee weken het noordereiland van Nieuw Zeeland te verkennen.

Enkele dagen voordat we naar Nieuw Zeeland zouden afreizen heeft Martijn contact gezocht met zijn nicht die daar al enkele jaren woont. Zij heeft ons opgehaald van het vliegveld in Auckland en heeft ons heel gastvrij ontvangen. Heerlijk om weer in iemands huis (thuis) te zijn, tnx Ingrid en Mike!!! Ook haar zus en Martijns nicht Anita was er met haar famile.
Samen met haar man zijn we op de tweede dag Auckland gaan verkennen. We zijn met de auto enkele vulkanen opgereden om het uitzicht over de stad te bewonderen. Prachtig om te weten dat 9 vulkanen rondom in Auckland te zien zijn. Dezelfde dag zijn we onze campervan gaan ophalen, een VW Transporter met vouwdak, maar hebben eerst nog een nachtje in een echt bed geslapen.
Dag drie werden we uitgezwaaid door Mike, Ingrid en kids en zijn we op weg gegaan om het eiland te gaan verkennen.
Eerlijk gezegd hadden we op dat moment nog niet precies voor ogen welke bezienswaardigheden er waren en wat we precies zouden gaan ondernemen, maar ¨Wauw, wat hebben we hier weer mooie dingen gezien...........¨

Hot water beach op Coromandel Schiereiland
Een uniek fenomeen, naar wat wij hebben begrepen, in Nieuw Zeeland. Op het strand tijdens laagtij een kuil in het zand graven welke dan volloopt met warm water uit een warm water bron en daar lekker in gaan zitten. Als je op bepaalde plekken op het strand staat, voel je ook echt dat het zand warm is. Heel bijzonder. Wij hebben het graven en het zitten maar aan de anderen overgelaten en alleen gekeken hoe ze daar kuilen aan het graven zijn (deed ons erg denken aan Scheveningen in de zomer...). Voor de degenen die geen eigen schep bij zich hebben niet getreurd: je kunt daar scheppen huren.

Rotorua
Bij Rotorua zijn we op zwaveltoer gegaan, Hell's Gate genaamd. Allereerst hebben we een kijkje genomen in het park. Deze omgeving staat bekend om zijn zwavelpoels. Deze varieeren van temperatuur tussen de 40 en 120 graden celcius. Daarnaast zijn er enkele modderpoels. Beide werden vroeger gebruikt door de Maori's als zij terug kwamen van gevechten om hun wonden sneller te helen. In het park is het ook mogelijk om zelf een modderbad te nemen, ofterwijl een lichaamsmasker en de nodige foto's, en daarna nog in een zwavelbad gezeten. Er lekker maar het resultaat van deze baden was ook dat we na enkele dagen nog steeds naar deze zwavel roken (en echt dat ligt niet aan onze hygiene, we douchen na al deze tijd nog dagelijks......)

Nadat we het park uitliepen en bij onze campervan nog een broodje stonden te eten, kwamen we een meisje tegen die we eerder in Thailand tijdens de duikcursus hadden ontmoet en contact mee hadden gehouden. Ook zij is op wereldreis en ze reist voor een groot gedeelte de zelfde landen als wij doen. Maar goed, hoe groot is de kans...........

Na deze ontmoeting zijn we verder gegaan richting Orakei Korako om nog meer vulkanisch landschap te zien en te genieten van nog meer zwavellucht.

Tongariro crossing
Tsja, wat doe je als je niet meer wilt hiken maar er overal staat dat de Tongariro Crossing de mooiste daghike van Nieuw Zeeland is...... Nou, dan kom je weer terug op een eerder besluit dus: hiken!!!
En wat een goede keuze was dat. De Tongariro Crossing is een hike van 19 km welke je dwars door vulkanisch landschap brengt, door een grote krater, over de ´red krater´ en langs enkele meren en prachtige vergezichten. Je klimt tijdens deze hike eerst van zo´n 1100 meter naar bijna 1900 meter en vervolgens gaat het pad weer naar beneden naar zo´n 800 meter. We waren Lucky met het weer, helder en niet al te koud voor de tijd van het jaar. Wel werd ons aangeraden windjacks te huren omdat het bovenop ijzig koud kan zijn. Ook hadden we al handschoenen op aanraden aangeschafd, die absoluut goed van pas kwamen. En inderdaad, koud, koud en nog eens koud, maar oooh zo mooi. Oh, voor diegenen die het niet weten, de vulkaan welke in de film Lord of the Rings wordt gebruikt als Mount Doom is hier te vinden. ( ps. Dit hebben we zelf nu al in elk verslag dat wij over de Tongariro Crossing hebben gelezen ook gelezen dus wellicht ten overvloede, maar leuk om te melden ;-) )
Wij kunnen jullie verzekeren dat wij als beoefende hikers (tijdens deze trip nu al 2 keer keer eerder gehiked) aan het eind van de route gelukkig waren dat we met de bus naar onze campervan werden gebracht en dat we de 2 dagen erna ´genoten´ hebben van flinke spierpijn. Maar gelukkig hebben we de foto's en was het elke meter van de route waard!

Na de Tongariro Crossing zijn we naar Mount Egmont gereden over de Forgotten World Highway. Deze Highway neemt je mee door landschappen die je doet denken dat de tijd stil gestaan heeft. Ongerepte Nieuw Zeelandse natuur, Wauw!!! Bij Mount Egmont kan je vervolgens ook diverse hikes doen, maar die hebben we maar gelaten voor wat ze waren...


Glowworm caves (ofwel MAGGETS CAVES TREKT GEEN TOERISTEN)

Waitomo staat bekend om zijn vele grotten. In totaal zijn er zo´n 350 tot 400 ontdekt en zijn er een stuk of 6 die voor toeristen opengesteld zijn. Wij hebben 2 grotten bezocht, de Ruakiri cave en de Waitomo Glowworm cave. In de eerste grot worden naast wandelingen door de grot ook waterrafting activiteiten georganiseerd. In de grot zijn naast stalagtieten en stalagmieten ook prachtige curtains te zien en uiteraard glowworms. Glowworms zijn niet meer en niet minder dan vliegen die lijken op muggen en die een chemische stof in hun maag hebben welke in het donker groen licht afgeeft. De Glowworm grot staat daar bekend om, tijdens een bootrit door de grot zie je enkele tienduizenden glowworms boven je groen oplichten in het donker, echt prachtig om te zien.


Na de glowworm caves zijn we via de oostkust weer naar Auckland gereden. Daar hebben we weer heerlijk een nachtje in een lekker bed geslapen en zijn we weggebracht naar het vliegveld om onze weg te vervolgen naar het twee keer zo warme Frans Polenesie.

Veel liefs Marloes en Martijn