West coast USA

Na Peru zijn we doorgevlogen naar de westkust van de Verenigde Staten. We hadden in Australië, toen we bij het Qantas kantoor waren, al een reisfolder meegenomen over deze omgeving om enigszins een planning te maken. Daarnaast hadden we van Martijn´s zus al het een en ander aan foto's gezien van nationale parken en hadden we een route plan gekregen. Vanuit Lima vlogen we op Los Angeles waar we een auto hadden geregeld.

Bij de verhuurmaatschappij hebben we gekozen voor een crossover SUV, waar we de volgende 27 dagen in zouden gaan rondrijden. We kregen een Ford Edge mee, erge luxe! De eerste stop was ontbijt bij de Denny's. Het ontbijt was echt gigantisch daar, keuze uit pancakes, scrambled eggs, hash browns, bacon, sausage links... noem maar op! Heerlijk na zo´n vlucht, maar Martijn had hierdoor ook iets te grote ogen, zodat we maar even om een doggybag hebben gevraagd... Daarna door naar ons hotel in Hollywood!

Los Angeles (The city of Angels)
In Hollywood zaten we in een zijstraat van Hollywood boulevard. Erg handig want we konden dus lopend Hollywood boulevard af. Er liggen daar echt gigantisch veel tegels met de namen van de sterren. Voor het chinese theatre, waar veel films in premiere gaan, liggen ook nog tegels waar sterren hun handafdruk of persoonlijke items achterlaten. Moet je toch even gezien hebben. Ook zijn we met onze auto met TOM TOM op sterrentour gegaan in de Hollywood hills. In onze aangeschafte Californiëgids stonden een aantal adressen van verschillende sterren, dus hebben we al die adressen in de TOM TOM geprogrameerd om ff langs te gaan. Zo hebben we voor de deur of poort gestaan van Leonardo di Caprio, Keanu Reeves, Jennifer Aniston, Madonna, Tom Cruise (die net thuis kwam volgens Martijn), Courtney Cox (waar een verjaardagsfeestje aan de gang was), Paris Hilton... Goed... je ziet dus niet veel, maar is wel erg komisch om zo rond te rijden en gelukkig kom je langs zat huizen die wel te zien zijn en we kunnen zeggen: Dat is (op z´n zachtst gezegd) bepaald niet slecht... Onderweg vonden we ook een mooi punt waar we het Hollywood sign goed van dichtbij konden zien.
Uiteraard zijn we ook nog even wezen shoppen op Rodeo Drive, hebben we op het strand gezeten van Venice Beach en een bezoekje gebracht aan de Santa Monica pier.

Las Vegas
De gokstad nummer 1 van de wereld. Wow, over the top! Een van de eerste gebouwen die opviel was The Trump toren, een goudkleurige toren aan The Strip. The Strip is de plek waar het allemaal gebeurt! Je hebt daaraan o.a. het Bellagio (o.a. bekend van Ocean´s Eleven), Paris (met replica van de eifeltoren), het Luxor (in de vorm van een piramide) en New York New York (compleet met achtbaan). Uiteraard hebben wijzelf ook een pogingetje gewaagd in de casino's, maar geen geluk met het gokken in Las Vegas... Nadat we wat winst hadden gemaakt met roulette en de groupier veranderde, was de winst en ook de inleg snel verdwenen. Daarna hebben we ook nog achter de slots gezeten. Verder is het gewoon geweldig om te kijken wat er allemaal gebeurt in Las Vegas. Zo zijn er heel, veel vrijgezellenfeestjes (kun je een meer briljantere plek verzinnen???), veel vriendengroepen en heel, veel collegestudenten te vinden in het weekend en iedereen is gezellig (zonder of met alcohol op). Heerlijk temperatuurtje ook, zo midden in de woestijn!

National Parks
Waar dit gedeelte van de Verenigde Staten ook bekend om staat is de enorme hoeveelheid aan nationale parken. Wij hebben achtereenvolgens de volgende parken bezocht: Grand Canyon, Monument Valley, Mesa Verde, Arches, Capitol Reef, Bryce Canyon, Zion, Sequoia en Yosemite. Elk park heeft zijn mooie dingen om te zien en zijn erg verschillend van elkaar. We hebben in elk park wel de nodige hikes gemaakt om meer te kunnen zien dan alleen vanuit de auto. Hopelijk spreken de foto's voor zich.

San Francisco
Na al deze parken en de kleinere plaatsjes zijn we doorgereden naar weer een grotere stad, San Francisco. San Francisco is een erg gezellige stad aan een mooie baai. Aan pier 39, de populairste toeristische pier, liggen op houten vlonders in het water zeehonden. Heel grappig om te zien dat ze daar goed aan territoriumverdediging doen. Uiteraard staat San Francisco ook bekend om de Golden Gate Bridge, Alcatraz en het trammetje dat je naar het centrum van de stad brengt. Alcatraz was zeer indrukwekkend. We hadden van te voren al kaartjes geregeld, want deze trip is zeer populair in SF! Allereerst ligt Alcatraz in de baai van SF, goed zichtbaar vanaf de kade. De boottrip duurt zo'n 20 minuten. Er is geen groot hek om de gevangenis, noch hebben ze grote wachttorens gemaakt om de gevangenis te bewaken. Toch zijn er maar 3 mensen ontsnapt. Of deze ontsnappingen ook daadwerkelijk gelukt zijn weet niemand iets over, er is nooit meer iets van hen vernomen. Het wapen van het eiland was de baai van SF, deze baai heeft namelijk te maken met enorm krachtige stromingen. Elke 6 uur verandert die, 6 uur naar de kust van de SF, 6 uur de oceaan op. Je kunt je voorstellen dat je een goede timing moet hebben en een goede zwemmer moet zijn om het te redden. Daarnaast zijn er ook allemaal fabels over gevaarlijke haaien... Alcatraz is onderdak geweest voor een aantal van de grootste criminelen uit de VS, zo heeft Al 'Scarface' Capone daar gezeten. De cellen zijn echt klein, hebben een bed, wc, wastafel en wat planken om persoonlijke spullen op te leggen. Met een audiotour loop je door de gevangenis, zeer interessant om de verhalen van ex-bewakers en gevangenen te horen. Alcatraz is uiteindelijk gesloten vanwege de enorme kosten...

Na San Francisco zijn we teruggereden naar LA. Over Highway 1 langs de kust. Tijdens het terugrijden spotte Marloes iets in de zee. Bij de eerstvolgende parkeerplaats maar gestopt, waar we andere mensen met verrekijkers naar het water zagen staren. Het bleek dat er 2 walvissen voor de kust zwommen. Heel goed met het blote oog te zien, maar met de verrekijker, die we even van iemand mochten lenen, nog beter! Erg gaaf om te zien en mooi, want de walvissen stonden al sinds Australië op ons lijstje ;-)

Motorhuur, Neverland
In LA hebben we de SUV ingeruild voor een Harley Davidson voor 4 dagen. Hoewel Martijn eigenlijk voor het model Fatboy wilde gaan hebben we toch voor de ander, ietsje grotere, Heritage Softail gekozen. Deze laatste had namelijk ook zijtassen en met onze bagage voor 4 dagen (je begrijpt dat we de meeste bagage hebben opgeslagen bij het verhuurbedrijf...) toch wel erg handig. Hoewel de tassen niet al te groot waren paste met wat propwerk alles er wel in. Met de Harley zijn we via Malibu naar Santa Barbara gereden, waar we heerlijk een paar daagjes rustig aan hebben gedaan en van het strand en het mooie weer hebben genoten. Erg cool om dit met de motor te hebben gedaan!

Vanuit Santa Barbara zijn we ook nog naar het plaatsje Los Olivos gereden, waar de ranch van Michael Jackson, Neverland, te vinden is. Wij waren niet enorme MJ fan´s, maar we zijn er allebei wel over uit dat hij toch wel de grootste ster was van onze tijd en tevens hield zijn overlijden ons aardig in de greep. Kon ook niet anders... Het gespeculeer en alles rondom zijn overlijden blijft hier hot nieuws. Elke dag is er weer een nieuw nieuwsitem over of wordt er een tribute afgespeeld of is er een vriend, dokter of andere bekende bij een talkshow. In ieder geval hoorden wij dat MJ tijdelijk begraven is op een begraafplaats in Beverly Hills en wordt hij waarschijnlijk later op zijn Neverland ranch begraven. Anyway, voor de poort van zijn ranch lagen veel bloemen, kaarten en andersoortige wensen en spreuken van fans van over de hele wereld. Overigens kun je van het terrein verder helemaal niets zien.

Daarna zijn we rustigaan weer teruggereden richting LA.

In LA hebben we nog afgesproken met een neef van Marloes en zijn vriend. Zij logeerden daar in een hotel in West Hollywood. De middag hebben we relaxed doorgebracht aan het zwembad met “Coke and Stuff” van het hotel.

Inmiddels zijn we onze laatste dagen ingegaan in New York... Tja... het einde van onze reis nadert nu echt... Ongelovelijk...

Peru

Onze tweede stop in Zuid Amerika was Peru. Nadat we de Lonely Planet van Peru hadden gelezen vroegen we ons toch wel af of dit echt ons land zou worden. Bij elk plaatsje stond een ´dangers en annoyances´ kader over berovingen overdag en 's nachts en diverse gevaarlijke situaties. Daarnaast staan op de site van het ministerie van Buitenlandse zaken toch ook niet echt geruststellende woorden... en hoewel we wisten dat verschillende vrienden en bekenden al eens in Peru geweest waren en we niets van dit alles hadden gehoord, gingen we dus toch behoorlijk bevooroordeeld naar Peru...

We startten onze trip in Lima de hoofdstad van Peru. Een stad die, net als Santiago, toch erg in de smog gehuld is. We hebben daar diezelfde dag een busreis voor de volgende dag geboekt naar Ica.

Huacachina
De eerste plek na Lima die we hebben bezocht was Huacachina. Huacachina ligt 5 kilometer van Ica en is een dorpje dat bij een oase, met enorme zandduinen eromheen, is gebouwd. Vroeger was dit de plek waar de rijke Peruviaanse elite kwam, nu is het de plek voor partyzoekende toeristen! We kwamen daar ´s avonds in het donker pas aan, dus werden we de volgende ochtend verrast door een prachtig blauwe lucht en echt alleen maar zandduinen om ons heen. We zijn 1 van die hoge zandduinen opgeklommen en hebben daar genoten van het uitzicht. Het is het begin van de woestijn dus aan 3 kanten alleen maar zandduinen te zien en beneden een oase. Echt geweldig, dit was voor ons toch wel de eerste keer dat we zoiets in het echt gezien hadden.

Nazca
De volgende dag zijn we met de bus naar Nazca gereden. Nazca staat bekend om de Nazca lines. De Nazca lines kun je alleen vanuit de lucht zien. Dit maakt de Nazcalines ook zo myserieus! In de tijd dat ze gemaakt zijn waren er namelijk nog geen vliegtuigen. Over vliegtuigen gesproken, wij hadden geen reservering gemaakt en wilden eigenlijk 's middags verder naar Arequipa. Van bekenden en uit de Lonely Planet hadden we namelijk vernomen dat de nachtbus tussen Nazca en Arequipa erg onveilig is. Ontvoeringen, berovingen, noem het maar op... Dit was wel in het jaar 2007, maar voor de zekerheid hebben we toch maar de bus genomen die ´s middags om half 4 vertrok. Dit betekende wel dat we heel snel een vlucht wilden maken. De eerst beschikbare vlucht was echter pas rond half 2 's middags, te laat voor ons dus, maar toen we zeiden wel meer te willen betalen, konden we voor 15 dollar extra met een privé vliegtuigje binnen een half uur de lucht in. Perfect, hier valt alles nog wel te regelen voor een beetje meer geld...
Wij zijn in een Cessna C172 de lucht in gegaan. een 4-zitter, Martijn voorin naast de piloot en Marloes achterin. De piloot liet ons alle Nazca figuren zien. De verhalen die wij vooraf hoorden over de zichtbaarheid van de Nazca lines waren zeer divers. Er is ons door verschillende mensen afgeraden in het vliegtuig te stappen, dat de nazca lines maar heel klein zouden zijn (alsof je naar aan ansichtkaart zat te kijken) en niet spectaculair zouden zijn. Daarnaast staan de vluchten erom bekend dat ze nogal misselijkmakend zijn. Dit wordt veroorzaakt door de luchtstromen en de kleine vliegtuigen die nog net niet over de kop gaan.
Wij waren in ieder geval erg blij dat we het wel gedaan hebben, want het was super bijzonder! Behalve dan de laatste 10 minuten... Na het zoveelste rondje om een figuur heen werden we beide toch wel een beetje misselijk en inderdaad, de piloot zat erbij alsof er niets aan de hand was.

Na de vlucht direct door naar Arequipa. We vertrokken dus uiteindelijk na vieren (NB hier moet je niet verwachten dat de bussen om de juiste tijd vertrekken...) naar Arequipa. Aangezien de reis zo´n 8 tot 10 uur duurt, kwamen wij dus pas om ongeveer 2 uur ´s nachts aan. Tja, dat vinden wij toch voor een groot deel ook nachtbus, maar ja... veilig aangekomen!

Arequipa
De enagrootste stad van Peru waar we op een hoogte van 2350 meter boven zeeniveau konden gaan wennen aan de hoogte. In Arequipa hebben we een aantal toeristische plekjes bekeken, waaronder het Monasterio de Santa Catalina (Een groot klooster dat bewoond werd door vrouwen. Nu is het opgesteld voor toeristen en staat het bekend om de vele fotogenieke straatjes en plekjes en uiteraard om de grootte van het klooster binnen de stadsmuren.) en het museum waar de mummie van Juanita “the ice princess” wordt tentoongesteld. Juanita is het meisje dat vroeger door de Inca´s geofferd is aan de goden. De mummie is in 1992 gevonden in de Andes.
Arequipa bleek tevens de plek waar we de meeste tijd hebben besteedt doordat Martijn daar ziek geworden is. Hoogstwaarschijnlijk door iets verkeerds gegeten te hebben in de Colca Canyon.

Colca Canyon
We hadden een twee daagse tour geregeld naar de Colca Canyon. De tour bracht ons onder andere naar een punt op ongeveer 4900 meter boven zeeniveau en vervolgens naar een bergdorpje, Chivay, op ongeveer 3600 meter, waar we ook de nacht door zouden brengen. Door deze hoogten krijgen veel mensen last van hoogteziekte. Wij kregen gelukkig alleen last van hoofdpijn, hoewel we toch het bekende ´medicijn´ cocathee hebben gedronken... Na de lunch in Chivay konden we even relaxen in ons hotelkamer, waarna we naar een hotspring zijn geweest. Hierna werd Martijn eigenlijk steeds zieker... De volgende dag was het de bedoeling om naar het uitzichtspunt Cruz del Condor te gaan, waar de vlucht van de condors te zien is. De condors waren waanzinnig! Voor Martijn was dat echter ook het laatste voor die dag, want die is de dag niet meer de bus uitgekomen. In Arequipa hebben we vervolgens de dokter laten langskomen om te laten onderzoeken of het hoogteziekte was, maar gelukkig bleek dit dus niet het geval te zijn (Lake Titicaca en de Machu Picchu liggen op gelijke hoogten en als je eenmaal last hebt gehad van hoogteziekte kan je de klok er op gelijk zetten dat je dit weer krijgt op dergelijke hoogten).

Lake Titicaca
Na een week Arequipa konden we met de bus door naar Puno. De luxere bussen waren allemaal vol, voornamelijk toeristen gebruiken deze bussen, dus moesten we uitwijken naar de gewone bussen. Tijdens deze rit gingen één voor één reizigers opstaan om producten te verkopen. Hoewel onze spaanse taal niet echt ontwikkeld is konden wij toch de volgende producten onderscheiden: gezichtscreme, eten, snoepjes, ijs, pilletjes en werd er een speech gehouden over hygiene. Erg vermakelijk, net als de film die 15 keer na 30 minuten overnieuw startte. Het dorpje dat aan het hoogste meer ter wereld ligt (volgens de peruanen is dit overigens niet zo, omdat er nog meer kleinere meertjes zijn die hoger liggen). Behalve dat het meer bekend staat het hoogste meer ter wereld te zijn, zijn er ook eilandjes, geheel van riet, te bezoeken midden in het meer. Dit laatste hebben we ook gedaan met een dagtoer. De eilanden heten de Islas Flotantas, waar de Uros mensen wonen. De eilanden drijven in het meer en worden verankerd op zes plaatsen. De eilanden zijn zoals gezegd van riet. De grond is van riet, de huizen zijn van riet, de bankjes zijn van riet, de uitkijkpost is van riet en ook de boot (de toetistenboot) is van riet... Overigens gaan de eilandbewoners goed met de tijd mee. Met het toeristengeld hebben zij zonnepanelen kunnen kopen, zodat ze nu toch wat stroom in hun huisjes kunnen hebben.
We zijn van een eiland in de toeristenboot naar een ander rieteneiland gevaren. Heel leuk om mee te maken en erg bijzonder om deze levenswijze te zien. Wonen op rieteneilanden, en dat in die kou! ´s Avonds koelt het op die hoogte na zonsondergang echt behoorlijk af...
Daarna zijn we van de eilanden naar een groter eiland, Taquile, gevaren om te lunchen, wat van de levenswijze van de eilandbewoners te leren, en van het uitzicht te genieten en Martijn heeft daar een traditionele dans gedaan met een wat oudere bewoonster van het eiland. Wellicht dat Martijn nu met haar getrouwd is, we weten het niet zeker. Een erg mooie, indrukwekkende dag.

Van Puno zijn we tenslotte met een toeristenbus naar Cuzco gegaan. Deze bus stopt tussendoor op verschillende plekken. Hoewel er meerdere bussen op de verschillende punten stoppen (er zijn namelijk meerdere maatschappijen die dit aanbieden) toch wel interessant om te doen. Je komt toch op plekken waar je anders niet naartoe zou gaan.

Cuzco en de Machu Picchu
Vanuit Cuzco zijn we naar de Machu Picchu gegaan. We werden 's ochtends naar de toeristentrein gebracht. Deze trein brengt je naar het plaatsje Aquas Calientes, waarvandaan de hele dag bussen naar de Machu Picchu gaan. We kwamen in de ochtend aan en zijn eigenlijk, nadat we een hotel hadden geregeld, meteen naar boven gegaan, naar de Machu Picchu.Wij waren direct onder de indruk! Waanzinnig mooi! Zo onwerkelijk dat er op zo'n hoogte een dorp gemaakt is, zo'n mooie natuur met bergen omheen en nog ongeschonden omdat de spanjaarden in een verwoestende verovering van Zuid Amerika dit ene dorpje niet hebben gevonden. Gelukkig maar!
Ook hier, we hebben dit al eerder meegemaakt, zaten we weer voor het hoogseizoen, het was nog redelijk rustig en we hebben op een mooi plekje alles in ons opgenomen. Echt onbeschrijflijk indrukwekkend.
De volgende dag zijn we 's ochtends nog een een keer terug gegaan om nog met een gids door de Machu Picchu heen te lopen en het verhaal erover te horen.
Daarna in de middag weer terug en de volgende dag Cuzco doorgelopen. Ook weer een erg mooi plaatsje.

De dag erna moesten we alweer terug naar Lima, waar we nog een dag extra hadden om de nodige souvenirs te kopen. Vevolgens zijn we op het vliegtuig gestapt naar ons laatste land. We hebben niks meegemaakt van de ´dangers and annoyances´. Natuurlijk moet je overal opletten, maar met een beetje gezond verstand moet je toch een heel eind komen. Wij zijn echt onder de indruk van Peru.

Chili

Paaseiland
Na een kleine week eilandjeshoppen in Frans Polenesie werd het tijd voor een heel ander eiland, namelijk Paaseiland. Het eiland heeft deze naam te danken aan een Nederlander die met pasen het eiland heeft ontdekt. Oorspronkelijk heet het eiland Rapa Nui. Paaseiland is 1 van de meest afgelegen bewoonde plekken ter wereld. En dat maakt het nou zo bijzonder. Het eiland is 166 km2, ligt 3700 km van Zuid Amerika en 4050 km van Tahiti en eeuwen geleden zijn hier dus mensen beland, waarschijnlijk polynesiers, die daar een bestaan hebben opgebouwd... Je vraagt je echt af hoe deze mensen in die tijd al die kilometers over de oceaan levend hebben overbrugd. Hoe dan ook, het tweede bijzondere is dat deze mensen hier allemaal beelden zijn gaan maken, moai genaamd.
Deze beelden zijn de reden waarom er vandaag de dag nog vele toeristen een bezoekje brengen aan Paaseiland.

Wij kwamen ´s morgens vroeg aan na nauwelijks geslapen te hebben. We vertrokken om half 1 ´s nachts van Tahiti en na 4,5 uur vliegen en 4 uur tijdsverschil, landden we om 9 uur op Paaseiland. Na alle controles werd het dus tijd om een hotel te regelen...
Op wonderbaarlijke wijze kregen we het weer eens voor elkaar als laatsten door de paspoortcontrole te komen en zagen we dat iedereen zo´n beetje al verdwenen was. Tja en aangezien we niet echt in staat waren om ons best te doen, zijn we maar met degene meegegaan die nog als enigste achter zijn standje stond... Jullie vragen jullie nu waarschijnlijk af of dat niet voor niets was, maar, believe me, dat vroegen wij ons ook heus wel af! We hadden ons totaal niet ingelezen in Paaseiland, dus alles zou zo´n beetje een gok zijn.
Het was wel even wennen, voornamelijk door het verschil tussen onze accomodatie in Frans Polynesie en hier, maar gelukkig bleken er meer gasten te zitten en was het uiteindelijk wel prima (en achteraf in Santiago hebben we in de Lonely Planet gezien dat we heel niet zo slecht zaten).

De eerste dag zijn we na wat bijslapen maar Hanga Roa (wat overigens het enigste plaatsje is op Paaseiland) ingelopen. Gelukkig hebben ze er wel alles wat je nodig hebt en zijn we o.a een autootje gaan regelen voor de volgende 3 dagen om het eiland rond te crossen.

De tweede dag werd onze Suzuki Grand Vitara netjes bij ons ´hotel´ afgeleverd en konden we op pad! In Hanga Roa hadden we de dag ervoor al op diverse plaatsen moai kunnen zien en waren we benieuwd geworden naar de rest. Na een aantal kilometers en stops kwamen we aan bij de Rano Raraku vulkaan. De meeste moai zijn uit de rotsen van deze vulkaan gehakt. Hier zie je dan ook nog diverse moai´s in verschillende stadia vast zitten in de rotsen.

Hierna doorgereden naar Ahu Tongariki. Hier staan op een platform 15 staande moai vlak langs de kust. Erg indrukwekkend om te zien. Overigens heb je hier, naast de wilde honden, heel veel wilde paarden. Deze lopen overal op het eiland los rond. Voor alle paardenliefhebbers prachtig om te zien.

Om alles goed in ons op te nemen en met nog 2 dagen in het vooruitzicht, hebben we de rest van de dag ´vrij´ genomen en zijn we naar 1 van de (maar) 2 witte zandstranden gereden.
De volgende 2 dagen hebben we dit ritme maar vastgehouden omdat we het wel erg relaxed vonden, ´s ochtends diverse sites bekijken en ´s middags naar het strand!

Santiago de Chile
Voor degenen die het nog niet wisten, Santiago is de hoofdstad van Chili en aangezien het niet anders kan dan hierop te vliegen vanaf paaseiland, hadden we in onze reisplanning al besloten van deze stopover gebruik te maken en er een paar dagen te spenderen. Daarnaast werd het nog eens veel leuker toen Jorrit (vriend van Martijn) en zijn broer Tjalling besloten naar Chili op vakantie te gaan rond de tijd dat wij daar ook zouden zijn. Zij zouden ons dus wel komen ophalen van het vliegveld, zouden een hotelkamer regelen bij hun hotel en kijken wat er rond Santiago voor bezienswaardigheden te zien zouden zijn. Echt heerlijk om weer vertrouwde gezichten te zien en niks te hoeven doen dan achter hen aan te hobbelen. Dit resulteerde dan wel dat we op plekken zijn geweest waar we anders nooit zelf heen zouden gaan... ;-)

Aangezien, volgens de heren, Santiago, afgezien van het ´wilde´ uitgaansleven, niet veel te bieden heeft, hebben we een dag een autootje gehuurd waarbij het voornaamste doel was het plaatsje Pirque te bezoeken. Het zou een heel mooi plaatsje moeten zijn: ´Everybody loves Pirque´ volgens Jorrits contactpersoon bij de plaatselijke krant... Alleen bleek dit voor ons nog niet zo simpel te vinden en uiteindelijk kwamen we hier aan het eind van de middag aan en kwam het erop neer dat, behalve Jorrit, wij dat liefdevolle gevoel helaas niet kregen. Niettemin was het een erg geslaagd dagje en hebben we ons prima vermaakt met het rondrijden en kijken in de omgeving van Santiago!

De andere dag zijn we met de bus naar het plaatsje Valparaiso geweest, zo´n 120km van Santiago. Dit plaatsje staat bekend om de vele gekleurde huisjes op de heuvels. Deze heuvels kun je bereiken door met de lift naar boven te gaan. We hebben veel fotogenieke huisjes gezien.

De laatste dag zijn we tenslotte Jorrit en Tjalling naar het vliegveld wezen brengen waar wij de dag erna ook zouden vertrekken. Naar het prachtige Peru.

Groeten Marloes en Martijn

Frans Polynesie

Voor velen een honeymoonbestemming maar als je er toch ´langskomt´ kun je dat als wereldreiziger best even aandoen. We vlogen op 8 mei vanaf Auckland naar Tahiti waar we op 7 mei aankwamen... Ja ja, 8 mei hadden wij een dubbele alibi! Op Tahiti kwamen we laat in de avond aan, dus hadden we al een motel geregeld op loopafstand van het vliegveld. Echt super handig, zodra we het pand uitliepen zagen we al de verlichting van het motel! We waren al van plan om zo snel mogelijk andere eilanden te gaan bekijken aangezien Tahiti zelf niet erg boeiend is. We hadden al begrepen dat het bij Air Tahiti mogelijk was om een eiland-pas te kopen. Daarmee kun je dan voor een relatief laag bedrag richting verschillende eilanden vliegen. De volgende dag zijn we dus vroeg naar het kantoor van Air Tahiti op het vliegveld gegaan. Aangezien we maar 6 dagen hadden, hadden we al besloten om maar twee eilanden aan te doen. Over Bora Bora hoefden we niet lang na te denken: het eiland dat bekend staat om de mooiste lagoon. Hierna konden we kiezen uit Maupiti, Raiatea en Huahine. Maupiti viel af vanwege de vliegtijden dus hoefden we nog maar te kiezen uit twee, waarop en waarvandaan wel dagelijkse vluchten waren. En ja, welke kies je dan als je er verder niets vanaf weet? Wij besloten het maar af te laten hangen van de mening van de baliemedewerkster van Air Tahiti... Volgens haar waren er op Huahine mooie zandstranden in tegenstelling tot Raiatea, dus was de keuze snel gemaakt en zaten we twee uur later in het vliegtuig naar Bora Bora.
Prachtig als je al diverse eilanden vanuit het vliegtuig ziet!

Aangezien we nog geen hotel hadden geregeld hebben we de Air Tahitiboot gepakt naar het ´hoofd´eiland (je komt namelijk aan op 1 van de eilandjes -motu´s genaamd- die om het hoofdeiland liggen). Daar aangekomen hebben we zelf maar een aantal hotels gebeld, want het toeristeninformatiecentrum bleek dicht te zijn. Helaas zat het Meredien vol (hahahaha)... Na een paar telefoontjes en wat onderhandelwerk hebben we geboekt bij het prachtige Bora Bora Lagoon resort en werden we opgehaald met de boot, aangezien dit resort ook op 1 van de omliggende motu´s zit. Omdat we hadden bedacht dat we hier maar 1 keer in ons leven zouden komen (ja, je moet jezelf soms maar voor de gek houden...) hebben we uiteindelijk toch maar gekozen voor een overwaterbungalow. En eerlijk, dat is echt waanzinnig!!! Je zit dan boven het water waar je 's ochtends direct in het water kan springen. Echt super deluxe!!!
We hebben dan ook niets meer en niets minder gedaan dan genieten, genieten en nog eens genieten.

Na 2 nachtjes Bora Bora zijn we verder gevlogen naar Huahine, een groter eiland, waardoor er meteen ook meer te doen is dan op Bora Bora. Ook daar hebben we in een relaxte bungalow, dit keer wel op het land, gezeten. In een resort met een prachtige baai, je weet wel van dat water dat van turqoize naar donkerblauw verandert. Hier liggen ook veel zeilboten voor anker om de nacht door te brengen (wat Martijn op het idee bracht om dat ook nog maar eens een keertje te gaan doen, beetje eilandhoppen met een zeilboot).
De eerste dag hebben we veel gesnorkeld vanaf het strand. De tweede dag hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen. We hebben eerst een vanilleplantage bezocht. De eigenaar nam ons mee door zijn plantage, nadat hij alle verschillende vruchten en zijn opa had aangewezen bracht hij ons mee naar de vanilleplanten. De goede man sprak eigenlijk alleen maar frans en hoewel wij wel wat frans spreken en verstaan, was het toch enigzins lastig te begrijpen maar ook wel weer erg grappig: met handen en voetenwerk, korte zinnen en veel herhalen konden wij er wel wat van maken! Na afloop hebben we maar een paar stokjes vanille van hem gekocht.
Overigens wordt in Frans Polynesie vooral de franse taal gesproken, wat dus wel even omschakelen was na al het engels dat we inmiddels gewend zijn, maar wel weer leuk om te spreken tijdens deze reis.
Wij Nederlanders zijn toch maar een groot wonder voor veel buitenlanders met onze talenknobbel ;-)
Na de plantage zijn we naar het grootste dorp gereden waar we wat inkopen hebben gedaan voor de lunch en omdat we goede verhalen hadden gehoord over het duiken in Frans Polynesie, twee duiken voor de volgende dag geregeld.
Daarna doorgereden naar een prachtig strand bij een verlaten resort, blijkbaar niet echt rendabel om een resort te hebben op dit eiland.
De derde dag hebben we dus twee duiken gedaan. De eerste bracht ons naar een prachtig rif met ongelooflijk veel gekleurde vissen. Voor ons, nu al, erg veel herkenbare visjes, maar deze keer kwamen ze echt op een paar centimeter afstand van onze duikbrillen. Super nieuwsgierig, echt geweldig! Hier hebben we ook nog een paar whitetip en blacktip reefsharks gezien. Deze zijn zo'n anderhalf meter lang en niet gevaarlijk maar elke keer weer waanzinnig om te zien. De tweede duik was bij de ingang van de lagoon. Deze duik staat bekend om de aanwezigheid van de grotere vissen, waaronder als je geluk hebt eaglerays en grijze haaien. Aangezien er hier vaak een behoorlijke stroming staat kregen we al handschoenen mee zodat we ons konden vasthouden aan dood koraal wat een hoop energie (en dus zuurstof) bespaart. En ja, onder water bleken die dan ook goed van pas te komen! Na enkele minuten gezwommen te hebben liet onze duikmaster twee tekens zien: 1. Zijn twee wijsvingers tegen elkaar aan, (ofterwijl bijelkaar blijven) en 2. Zijn hand met rechte vingers omhoog boven zijn hoofd (ofterwijl haaien). Hij had twee wat grotere grijze haaien gespot die vervolgens wat om ons heen bleven circelen. Perfect voor ons omdat we ze zo goed konden zien. Daarna weer terug naar de boot om erna na te genieten van weer twee fantastische duiken. Na deze duiken zijn we de rest van de middag heerlijk op het strand gaan liggen.
De laatste dag hebben we dit nog voortgezet en zijn we aan het eind van de middag weggebracht naar het vliegveld om terug te reizen naar Tahiti waar we een paar uur later het vliegtuig hebben gepakt naar Rapa Nui, Paaseiland.

Marloes en Martijn

Nieuw Zeeland

Zoals jullie weten is ons rechtstreekse ticket van Sydney naar Papeete omgeboekt naar een vlucht met tussenstop in Auckland zodat we besloten hebben om twee weken het noordereiland van Nieuw Zeeland te verkennen.

Enkele dagen voordat we naar Nieuw Zeeland zouden afreizen heeft Martijn contact gezocht met zijn nicht die daar al enkele jaren woont. Zij heeft ons opgehaald van het vliegveld in Auckland en heeft ons heel gastvrij ontvangen. Heerlijk om weer in iemands huis (thuis) te zijn, tnx Ingrid en Mike!!! Ook haar zus en Martijns nicht Anita was er met haar famile.
Samen met haar man zijn we op de tweede dag Auckland gaan verkennen. We zijn met de auto enkele vulkanen opgereden om het uitzicht over de stad te bewonderen. Prachtig om te weten dat 9 vulkanen rondom in Auckland te zien zijn. Dezelfde dag zijn we onze campervan gaan ophalen, een VW Transporter met vouwdak, maar hebben eerst nog een nachtje in een echt bed geslapen.
Dag drie werden we uitgezwaaid door Mike, Ingrid en kids en zijn we op weg gegaan om het eiland te gaan verkennen.
Eerlijk gezegd hadden we op dat moment nog niet precies voor ogen welke bezienswaardigheden er waren en wat we precies zouden gaan ondernemen, maar ¨Wauw, wat hebben we hier weer mooie dingen gezien...........¨

Hot water beach op Coromandel Schiereiland
Een uniek fenomeen, naar wat wij hebben begrepen, in Nieuw Zeeland. Op het strand tijdens laagtij een kuil in het zand graven welke dan volloopt met warm water uit een warm water bron en daar lekker in gaan zitten. Als je op bepaalde plekken op het strand staat, voel je ook echt dat het zand warm is. Heel bijzonder. Wij hebben het graven en het zitten maar aan de anderen overgelaten en alleen gekeken hoe ze daar kuilen aan het graven zijn (deed ons erg denken aan Scheveningen in de zomer...). Voor de degenen die geen eigen schep bij zich hebben niet getreurd: je kunt daar scheppen huren.

Rotorua
Bij Rotorua zijn we op zwaveltoer gegaan, Hell's Gate genaamd. Allereerst hebben we een kijkje genomen in het park. Deze omgeving staat bekend om zijn zwavelpoels. Deze varieeren van temperatuur tussen de 40 en 120 graden celcius. Daarnaast zijn er enkele modderpoels. Beide werden vroeger gebruikt door de Maori's als zij terug kwamen van gevechten om hun wonden sneller te helen. In het park is het ook mogelijk om zelf een modderbad te nemen, ofterwijl een lichaamsmasker en de nodige foto's, en daarna nog in een zwavelbad gezeten. Er lekker maar het resultaat van deze baden was ook dat we na enkele dagen nog steeds naar deze zwavel roken (en echt dat ligt niet aan onze hygiene, we douchen na al deze tijd nog dagelijks......)

Nadat we het park uitliepen en bij onze campervan nog een broodje stonden te eten, kwamen we een meisje tegen die we eerder in Thailand tijdens de duikcursus hadden ontmoet en contact mee hadden gehouden. Ook zij is op wereldreis en ze reist voor een groot gedeelte de zelfde landen als wij doen. Maar goed, hoe groot is de kans...........

Na deze ontmoeting zijn we verder gegaan richting Orakei Korako om nog meer vulkanisch landschap te zien en te genieten van nog meer zwavellucht.

Tongariro crossing
Tsja, wat doe je als je niet meer wilt hiken maar er overal staat dat de Tongariro Crossing de mooiste daghike van Nieuw Zeeland is...... Nou, dan kom je weer terug op een eerder besluit dus: hiken!!!
En wat een goede keuze was dat. De Tongariro Crossing is een hike van 19 km welke je dwars door vulkanisch landschap brengt, door een grote krater, over de ´red krater´ en langs enkele meren en prachtige vergezichten. Je klimt tijdens deze hike eerst van zo´n 1100 meter naar bijna 1900 meter en vervolgens gaat het pad weer naar beneden naar zo´n 800 meter. We waren Lucky met het weer, helder en niet al te koud voor de tijd van het jaar. Wel werd ons aangeraden windjacks te huren omdat het bovenop ijzig koud kan zijn. Ook hadden we al handschoenen op aanraden aangeschafd, die absoluut goed van pas kwamen. En inderdaad, koud, koud en nog eens koud, maar oooh zo mooi. Oh, voor diegenen die het niet weten, de vulkaan welke in de film Lord of the Rings wordt gebruikt als Mount Doom is hier te vinden. ( ps. Dit hebben we zelf nu al in elk verslag dat wij over de Tongariro Crossing hebben gelezen ook gelezen dus wellicht ten overvloede, maar leuk om te melden ;-) )
Wij kunnen jullie verzekeren dat wij als beoefende hikers (tijdens deze trip nu al 2 keer keer eerder gehiked) aan het eind van de route gelukkig waren dat we met de bus naar onze campervan werden gebracht en dat we de 2 dagen erna ´genoten´ hebben van flinke spierpijn. Maar gelukkig hebben we de foto's en was het elke meter van de route waard!

Na de Tongariro Crossing zijn we naar Mount Egmont gereden over de Forgotten World Highway. Deze Highway neemt je mee door landschappen die je doet denken dat de tijd stil gestaan heeft. Ongerepte Nieuw Zeelandse natuur, Wauw!!! Bij Mount Egmont kan je vervolgens ook diverse hikes doen, maar die hebben we maar gelaten voor wat ze waren...

Glowworm caves (ofwel MAGGETS CAVES TREKT GEEN TOERISTEN)
Waitomo staat bekend om zijn vele grotten. In totaal zijn er zo´n 350 tot 400 ontdekt en zijn er een stuk of 6 die voor toeristen opengesteld zijn. Wij hebben 2 grotten bezocht, de Ruakiri cave en de Waitomo Glowworm cave. In de eerste grot worden naast wandelingen door de grot ook waterrafting activiteiten georganiseerd. In de grot zijn naast stalagtieten en stalagmieten ook prachtige curtains te zien en uiteraard glowworms. Glowworms zijn niet meer en niet minder dan vliegen die lijken op muggen en die een chemische stof in hun maag hebben welke in het donker groen licht afgeeft. De Glowworm grot staat daar bekend om, tijdens een bootrit door de grot zie je enkele tienduizenden glowworms boven je groen oplichten in het donker, echt prachtig om te zien.

Na de glowworm caves zijn we via de oostkust weer naar Auckland gereden. Daar hebben we weer heerlijk een nachtje in een lekker bed geslapen en zijn we weggebracht naar het vliegveld om onze weg te vervolgen naar het twee keer zo warme Frans Polenesie.

Veel liefs Marloes en Martijn

van Alice Springs naar Sydney

Alice Springs
Van Perth zijn we naar Alice Springs gevlogen, waarna we met een shuttlebusje naar een Resort in Alice Springs zijn gebracht. Daar werden we verwelkomd door een Hagenees die zijn Nederlandse paspoort heeft omgeruild voor een Australisch. Geen slecht idee........ ;-) 's Avonds zijn we nog naar een lokale pub geweest waar een aantal webcams hingen, dus na een paar sms-jes hebben een aantal mensen ons live kunnen zien via de lokale webcams en jajajaja is er zelfs een verzoekplaatje vanuit Nederland gekomen!! (Nogmaals bedankt voor die briljante plaat!!!)

De volgende dag hebben we onze Bushcamper opgehaald! Een Toyota Landcruiser V8 4,5 liter Diesel uit 2007, een tank op wielen! Na onze ervaring met de loodgietersbus een hele grote verbetering.

Alice Springs verbinden wij onlosmakelijk met Ayers Rock, maar dit ligt dus nog meer dan 450km van elkaar af... De Hagenees had ons dan ook aangeraden om niet direct naar Ayers Rock te rijden, maar via de West MacDonnell Ranges en Kings Canyon, wat hij persoonlijk nog mooier vond dan Ayers Rock. Zodoende zijn we na de inkopen (eten en vooral heel veel drinken (23 liter drinkwater) en 6 liter softdrink) dus in de richting van de West MacDonnell Ranges gereden om daar een aantal Gorges te bekijken.

Na de Gorges zijn we over een “gravel road” naar de Kings Canyon gereden.
Heerlijk om een 4WD te rijden, je voelt je een beetje King of the road. Tijdens de rit zijn we nog een paar leuke dingen tegen gekomen, bijvoorbeeld een boom waar mensen van alles en nog wat aan ophangen en een oude auto volledig gestripped. Leuke afwisselingen als je verder niet meer dan 10 auto's tegenkomt.

Watarraka (Kings Canyon) National Park
Afgezworen en dan vervolgens toch weer gaan hiken...
Aangezien je hier midden in de Outback zit en de temperatuur, als de zon op is, binnen no-time naar de 40 graden kan stijgen, werd ons aangeraden de hike net voor zonsopgang te beginnen zodat we de zon over de canyon konden zien opkomen en de hike konden afmaken voor het te heet zou worden.
Onze wekker ging dus af om 5 uur (nog in het donker... we vroegen ons dan ook meerdere malen af waarom we dit in godsnaam ook al weer voor de lol gingen doen...), je ontbijt en je rijdt vervolgens in 15 minuten naar een canyon waar je in 3 uur een rondje omheen gaat lopen.
We hadden de vraag al gesteld of we dit ook op teenslippers konden doen, maar dat werd afgeraden. Na een uur hiken heeft Martijn zijn schoenen toch verruild voor zijn teenslippers, want schoenen dat gaat niet meer ;-)
De hike begon met een 100 meter klim naar de rand van de canyon, wat ´s ochtends om een uur of half 7 best pittig is... maar toen we boven kwamen was dit zeer de moeite waard want binnen een paar minuten kwam de zon op over de rand van de canyon, wat echt erg mooi was.
De hike was erg mooi en indrukwekkend. Het grootste deel gaat over de rand van de canyon, waarvandaan je mooie vergezichten hebt, en een deel leid je erdoorheen, wat ze Garden of Eden noemen. Hier is het erg groen met o.a allemaal palmbomen en een watertje (het regenwater sijpelt door de limestone heen).
De canyon heeft vroeger geheel onder water gestaan en je ziet nog veel aanwijzingen die dit bevestigen. Bijvoorbeeld uitgesleten golvende patronen en fossielen in de limestone.

Uluru Kata Tjuta National Park
Het park staat vooral bekend om Ayers Rock (Uluru in Aboriginal), maar is meer dan dat. In het park vind je ook de misschien iets minder bekende Olga´s (Kata Tjuta in Aboriginal). De Olga´s zijn meerdere rotsen en liggen ongeveer 30 kilometer van Ayers Rock, 1 enkele rots, af. Erg bijzonder om in een geheel vlak landschap opeens die gigantische rotsen te zien.
Het hele gebied is cultureel zeer belangrijk voor de Aboriginals. Verschillende stukken van Ayers Rock mag je bijvoorbeeld van dichtbij niet fotograferen omdat dit heilig gebied is.
Door de verschillende lichtvallen van de zon gedurende de dag lijkt het of de rotsen elke keer een andere kleur hebben. Bij zonsondergang is dit het duidelijkst en verkleuren ze van bruin naar fel oranje, waarna soms rood (dit hebben wij helaas niet gezien en moeten we van de kaarten hebben) en vervolgens diep paars. Ditzelfde proces vindt ook plaats bij zonsopgang, maar dan natuurlijk in tegengestelde richting. Ayers Rock kan ook beklommen worden, maar helaas was deze gesloten wegens het weer: te warm (bij een verwachting van 36 graden of meer) en te veel wind.

Hierna zijn we over de Stuart Highway naar Adelaide gereden via Coober Pedy (de eerste echte plaats, zo´n 800 kilometer rijden van Ayers Rock, die we zagen na Alice Springs, ertussen vind je roadhouses en caravanparken) en Port Augusta, weer zo´n 500 kilometer van Coober Pedy.
Weg zover je kunt kijken, uren achter elkaar met om de honderd kilometer een roadhouse en waar je als tegenligger voornamelijk Road Trains (vrachtwagens met 3 aanhangers) tegenkomt. Pas vanaf Port Augusta heb je weer het idee dat je in de bewoonde wereld terecht bent gekomen.

In Adelaide aangekomen, 6 dagen en meer dan 2500 gereden kilometers na Alice Springs, hebben we de 4WD ingeleverd voor een KEA campervan, model Ford Transit. Een wat meer luxere 2 persoons camper. Behalve dat deze groter is (je kunt je bed neerleggen en dan toch nog een beetje lopen) heeft deze ook een WC, douche, magnetron, DVD speler en televisie. ¨Wow, this must be heaven!!!!¨
Met deze camper zijn we van Adelaide via Melbourne naar Sydney gereden.

Barossa valley
De eerste stop na Adelaide was de Barossa valley. Een prachtig gebied (grootste wijnregio in Australie) waar veel verschillende wijnboeren zitten. De eerste boeren waren duitse migranten. Zij hebben het gebied voor een groot gedeelte gekoloniseerd. Hoewel veel dorpjes hernoemd zijn na de tweede wereld oorlog zijn er nog enkele met een duitse naam. In de Barossa valley zijn we enkele dagen geweest en hebben we verschillende wijnboeren bezocht om de wijnen te proeven. Eén van de wijnboeren exporteert ook naar Nederland! Onze favoriet!

The Great Ocean Road
Na de Barossa valley hebben we vervolgens een stop gemaakt in Mount Gambier. Een leuk plaatsje waar de blue lake te vinden is. Een mooi kratermeer dat de watervoorziening van de stad is en diepblauw van kleur is. In november verkleurt dit meer altijd in 1 dag van grijs naar turqoise. Hierna zijn we richting The Great Ocean Road gereden. Deze weg heeft niet voor niets zijn naam. Achterelkaar hoogtepunten. Het grappige is dat wij tot de 12 apostelen, de grootste attractie langs The Great Ocean Road, dachten dat het wel meeviel met het aantal toeristen (Tja, we zaten er ook nog eens rond de pasen...). Bij de 12 apostelen echter aangekomen zagen we tot onze verbazing dat heel China en Japan uitgelopen was om foto's te maken... Vanaf het plaatsje Apollo Bay tot aan Aireys Inlet ligt de weg echt direct slingerend langs de kust, waarbij je dus aan de ene kant rotswand hebt en de andere kant niks (tot een paar meter eronder het water tegen de kust aanslaat). Echt supermooi, maar ook erg inspannend om te rijden.
Verder zijn we nog op zoek gegaan naar koala's bij Tower hill, en succesvol! Wat een schattige beestjes zijn dat!

Melbourne
Na de Great Ocean Road stond Melbourne op het lijstje. Melbourne is een prachtige stad waar overdag veel mensen in pak rondlopen. Tussen kantoorpanden of om een koffie afspraak te hebben met collega's bij de Gloria Jeans op de hoek of met klanten. Met je teenslippers voel je je hier niet helemaal thuis kan ik zeggen. We hadden hier afgesproken met een oud collega van Martijn, genaamd... Martijn. 's Avonds heeft hij ons meegenomen naar St. Kilda, één van de populaire wijken van Melbourne. Het bleek dat wij in ´Bogan´ town zaten met onze camper. Een ´bogan´ is, uit betrouwbare bron, een lager geschoold persoon die of een Opel of een Ford rijdt en zijn geld uitgeeft aan materiele spullen die niet hun waarde behouden, zijnde flatscreens, jetski's etc. Anyway, na een gezellige avond heeft Martijn ons nog meegenomen naar zijn appartement om het geweldige uitzicht te zien. 54 ste etage van de Eureka toren, hoogste woonflat van Melbourne. WOW, wat een uitzicht!

Phillip Island
Van Melbourne zijn we vervolgens naar Phillip Island gereden. Op Phillip island wordt er elke avond een ´Penguin Parade´ gehouden. Bij een van de baaien komen elke avond pinguins vanuit de zee het land op. Dit gebeurt als het donker wordt. Het is echt heel grappig om op een tribune te gaan zitten en dan met alle andere toeristen (het was zowaar echt superdruk...) naar uit de zee komende pinguins te gaan kijken. De schattige pinguins zijn ongeveer 30 cm hoog, de kleinste ter wereld, en worden vaak door de golven weer terug de zee in getrokken, waarna alle toeristen weer een “ohhhhhhh” en “ahhhhhhhhhh” laten horen.

Naar Sydney
Van Phillip Island hebben we besloten om langzaamaan maar richting Sydney te gaan rijden. We hadden het idee dat er tussen Melbourne en Sydney, ook omdat het weer wat tegen begon te vallen, voor ons niet veel meer te zien zou zijn. Dus zijn we in 3 dagen naar Sydney gereden en hebben tussendoor in de camper gehangen, blog geschreven en veel films gekeken.

Op dit moment zitten we in de buurt van Sydney, waar we nog 2 dagen zullen doorbrengen voor we naar Nieuw Zeeland vertrekken!!!