Cambodja en laatste deel Vietnam

Laatste deel Vietnam

Phu Quoc
Een vakantie in de vakantie! Ja joh, van reizen wordt je ook moe... anders moe, maar een break hadden we wel verdiend... hahaha. We gingen dus van Can Tho naar Rach Gia, waar we ter plekke een hotel hebben genomen om 's avonds nog even (tja, dat hadden we liever anders gepland) boottickets te regelen voor de volgende ochtend 8 uur. De bootreis en de reis op het eiland per local bus gingen wederom prima. Het punt is dat je je gewoon elke keer even mentaal moet voorbereiden op de vele locals die er voor je klaarstaan als je aankomt... In het juiste plaatsje aangekomen zijn we direct naar het resort gelopen dat we al eerder op internet hadden opgezocht en waarbij we een reservering voor de dag erna hadden gemaakt, aangezien ze geen kamer vrij hadden op de dag van onze aankomst. Maar we waren wederom “lucky” (blijkt toch wel het sleutelwoord tijdens deze reis te worden) want ze hadden 1 iets luxere bungalow vrij en we konden direct inchecken voor dezelfde prijs :-D
Het resort was werkelijk waar geweldig, aan de zee, met zwembad, heerlijk ontbijt (waar vooral Martijn veel van heeft genoten), een driving range, een poolbiljart, supervriendelijke mensen en vanuit de kamer uitzicht op zee. We hebben de hele week op het strand gehangen en verder echt niets gedaan. Heerlijk!!!

Vanaf Phu Quoc zijn we na deze week naar HCMC gevlogen en rechtstreeks door naar Phnom Penh in Cambodja.

Cambodja

Voor Marloes toch wel nummer 1 op het lijstje van de te bezoeken landen door de intrigerende geschiedenis. De verwachtingen bij Cambodja waren verder eigenlijk: minder begaanbaar wegen dan Vietnam, slechtere infrastructuur, meer armoede, weinig oude mensen, etc, etc.

Phnom Penh
Na aankomst op het vliegveld, visum gekocht en erna een taxi genomen naar het hotel, dat we vooraf hadden geboekt. De taxichauffeur heeft wel 3 keer gevraagd of we niet naar het guesthouse van zijn vrienden wilden gaan, maar we hebben hem vriendelijk verteld dat we dat echt niet nodig vonden... Het hotel, voor 16 dollar per nacht, was echt wel ok. Het lag iets verder uit het centrum, maar op een prima plek en hier is het erg gebruikelijk een tuk tuk (brommer met karretje) te nemen, zodat het absoluut geen probleem was om vooral ´s avonds een tuk tuk terug naar het hotel te nemen.

Wat hebben we allemaal gezien in Phnom Penh:

• Tuol Sleng museum

Dit museum is vroeger een school geweest tot in 1975 de mannen van Pol Pot dit veranderd hebben in een gevangenis, bekend als Security Prison 21 (S-21). Dit werd al snel het grootste centrum in het land waar, als bekend staande intelligente, mensen (en hun familie) gemarteld en ondervraagd werden. Tussen 1975 en 1978 zijn hier ongeveer 17000 mensen vastgehouden voordat ze ter executie werden meegenomen naar de killing fields van Choeung Ek. Van S-21 hebben ze nu dus een museum gemaakt ter nagedachtenis wat hier in die tijd allemaal heeft plaatsgevonden. Zo bizar, om daar rond te lopen... Er hangt een bepaalde sfeer... Iedere bezoeker loopt er in stilte rond, onder de indruk van alle documentatie. Van buiten lijkt het nu eigenlijk nog op een school of een gewoon gebouw, maar vervolgens ga je 1 van de lokalen binnen en tref je er een enkel ijzeren bed aan met aan de muur een verontrustende oude zwart-wit foto van een vastgebonden gevangene op dat bed... In andere lokalen hangen de foto´s van de gevangenen, want van iedereen die er is vastgehouden, is een foto gemaakt bij binnenkomst. Soms zijn er ook foto´s van de mensen na het martelen... Andere lokalen zijn weer opgedeeld in allemaal kleinere hokjes waar mensen werden vastgehouden. Op het schoolplein zijn er 14 graven van de laatste mensen die er zijn overleden toen Vietnam Phnom Penh in 1979 is binnengevallen en een einde maakte aan dit regime. Dit is maar een kleine impressie van deze plek. Foto´s met verhalen zeggen zoveel... Erg aangrijpend om hier rond te lopen, maar ook een plek (waarvan wij vonden) dat je dat absoluut moet bezoeken als je hier bent, want dit is een groot deel van het verleden van Cambodja, waar de mensen nu (nog) van aan het herstellen zijn, voorzover dat kan...

• Killing Fields van Choeung Ek

Dit is enkel 1 van de vele massagraven die in cambodja gevonden zijn, en er zijn er vermoedelijk nog vele niet gevonden. Verschrikkelijk om dat te weten, maar nog veel verschrikkelijker om te weten dat veel mensen, toen gezeteld in de regering (Rode Khmer), nog steeds vrij rondlopen en een rechtzaak nog lang gaat duren. Pol Pot zelf is in 1998 overleden en vele mensen vragen zich af of dat dat wel een natuurlijke dood is geweest... De overblijfselen van ongeveer 9000 mensen, welke zichtbaar geblinddoekt en geboeid waren, zijn in 1980 gevonden. Op deze plek is een monument gemaakt waar 8000 schedels zijn gesorteerd op leeftijd en geslacht. Deze zijn zichtbaar tentoongesteld om duidelijk te maken hoeveel dit er wel niet zijn. Veel Cambodjanen willen eigenlijk dat de overblijfselen worden gecremeerd omdat er dan pas rust kan zijn voor de overledenen. De killing fields van Choeung Ek is momenteel een vredige plek, terwijl je je daar een voorstelling kunt maken van hoe het daar, slechts 30 jaar geleden, moet zijn geweest. Op de paden zie je nog stukken kleding door de aarde heen komen. Echt verschrikkelijk. Op zo´n moment vraag je je af hoe dit heeft kunnen gebeuren, maar daarentegen: in hoeveel landen gebeurt nu zoiets gelijks waar niet door het buitenland wordt ingegrepen?!

Een Cambodjaans meisje van een jaar of 14 vroeg aan Marloes waarom zij daar was. Marloes heeft haar verteld dat het een onderdeel van de geschiedenis van Cambodja is en dat we daar ons respect wilden tonen. Het meisje gaf aan dat zij van haar moeder had gehoord wat er allemaal gebeurd was... Ook in de Lonely Planet staat dat momenteel op scholen met geen woord gerept wordt over de massamoorden en wat voor verschrikkelijke dingen er zijn gebeurd (in opdracht van de regering).

• Royal Palace & Silver Pagoda

Nog steeds het woonpaleis van de Koninklijke familie. Niet slecht hoor, een gedeelte is opengesteld voor toerisme en dat zijn wij dus gaan bekijken. Een waar paleis met heel veel mooie gebouwen. Een van de gebouwen is speciaal voor Napoleon gebouwd. Eigenlijk heel raar om tussen Cambodjaanse gebouwen een westers koloniaal gebouw te zien, maar het is wel weer typerend voor de Franse invloed. Daarnaast is er op het terrein een tempel, genaamd “The Silver Pagoda”, waar de vloer bedekt is met zilveren platen. Een groot gedeelte is bedekt met tapijt, tegen slijtage, maar een deel is nog zichtbaar gelaten voor de bezoekers. In totaal 5000 tegels die elk een kilo wegen. In deze tempel zijn ook allemaal voorwerpen van de Khmer tijd tentoongesteld, voorwerpen die niet door P. Pot zijn vernietigd.

's Avonds weer een tuk tuk terug naar het hotel genomen. We lieten weer het kaartje van het hotel zien, waarop de man een beetje bedenkelijk keek, maar aangezien er andere tuk tuk rijders direct bij kwamen staan en zeiden dat ze wel wisten waar het hotel was, zei hij “Yes, I know “. Nou, niet dus... de trip was zeer interessant, ten eerste was deze man een snelheidsmaniak en ten tweede pakte hij dus echt een andere route dan we eerder met andere tuk tuk rijders hadden ervaren. Op een gegeven moment ging de beste man rechts waar hij toch echt links moest, dus we besloten maar even in te grijpen. Van achteren riepen we dus “NO! Go left... left... Yes, left! No really, left! Yes, left, really...” Daarna hebben we hem maar de hele verdere rit maar de weg gewezen. We gaan nu, denken we, maar verder door het leven als Loes Loes en Tijn Tijn. Het is af en toe wel heerlijk hoor, hoe je hier moet overtuigen, net als het overtuigen dat je echt geen tuk tuk nodig hebt en dat je echt geen souvenirs wilt en dat je echt niet perse van het Happy Hour gebruikt wilt maken als je echt geen dorst hebt... haha.

Na twee dagen Phnom Penh, hebben we vervolgens de bus gepakt naar Siem Reap. Een rit van 6 uur, over geasfalteerde wegen, waarbij de chauffeur diverse malen volop in de remmen moest in verband met overstekende osssen, maar een prima bus met airco, dus perfect.

Siem Reap
Siem Reap is het plaatsje waarvandaan je de grote hoeveelheid Angkor tempels kan gaan bekijken. We hadden 3 dagen uitgetrokken om de verschillende tempels te bekijken. We hadden al van anderen gehoord en in de Lonely Planet gelezen dat je die drie dagen toch echt wel nodig hebt en dat je er niet tempelmoe van wordt... We kunnen nu uit eigen ervaring melden dat dat ook echt het geval is (we beschouwen onszelf toch op zijn tijd enigszins als cultuurbarbaren...). Alle tempels zijn weer zo uniek en verschillend van elkaar dat je er niet op uitgekeken raakt. Je wordt er niet tempelmoe van, maar aan het eind van de dag ben je gewoon uitgeput van alle indrukken en zit je onder het stof zodat je eerst een douche nodig hebt en een ´powernap´ (ok, die liepen op van een uur de eerste dag tot drie uur op de laatste...) voor je weer genoeg energie hebt om Siem Reap in te duiken.

De eerste dag hebben we de tempels volgens “The Small Tour” bekeken en de tweede dag de tempels volgens “The Big Tour” en Banteay Srei. Beide dagen hebben we ons laten rondrijden met een tuk tuk. De derde dag hebben we vervolgens mountainbikes gehuurd om nog even op onze eigen snelheid wat tempels te bekijken.

The Small Tour hield achtereenvolgens de volgende tempels in: Angkor Wat, de tempels van Angkor Thom, te weten Bayon, Baphuon, Royal enclosure, Phimeanakas en Tep Pranam, vervolgens Ta Keo en de beroemde tomb raider tempel Ta Phrom.

De tweede dag zijn we begonnen met de tempel Pre Rup van The Big Tour, vervolgens naar Banteay Srei, welke weer 15 kilometer van de angkor tempels vandaan is, en hierna weer The Big Tour vervolgd met Eastern Mebon, Ta Som, Preah Neak Pean, Preah Khan en als laatste Phnom Bakheng.

De derde dag zijn we er dus echt zelf op uitgetrokken. Je moet je voorstellen dat het snikheet is (want natuurlijk zijn we pas op het heetst van de dag op pad gegaan...) en een uur tot anderhalf uur onderweg bent om er dan vervolgens achter te komen, nadat je de eerste foto's al geschoten hebt (en er al eerder achter bent gekomen dat de batterij van de compactcamera leeg is) dat er geen geheugenkaartje in de spiegelreflexcamera zit........... Dusssss... we zijn toch maar terug naar Siem Reap gefietst, daar gaan lunchen en daarna weer terug naar de tempels gefietst (en op elke zelfde plek gestopt om dezelfde foto´s te maken :). Je begrijpt dat we meer bezig zijn geweest met fietsen dan met het op eigen tempo tempels bekijken... :) De serveerster had nog wel een mooie opmerking “It's ok to forget something when you are on vacation, right?” Vond gekgenoeg Martijn ook meteen.......... ;-) De rest van de middag zijn we vooral bij de Bayon tempel blijven hangen, toch wel de favoriet van ons. Er zijn heel wat litertjes water doorheen gegaan die dag...

De laatste dag (dag 4) zijn we nog wat souveniertjes gaan kopen en hebben we vooral bij het zwembad gehangen om het reisverslag te schrijven van de afgelopen 2 weken en om onze trip verder uit te stippelen, maar we zijn er nog niet uit wat we precies in Thailand en Maleisie gaan doen (op het duiken na dan, we moeten ons echt meer gaan ingelezen...) maar we hebben nog een maand tot de volgende vlucht te gaan.

Van Siem Reap zijn we de volgende dag met een taxi naar de grens van Thailand gereden. Dat kostte 35 dollar, maar we hadden dan ook de auto voor onszelf. De rit duurt ongeveer 3 uur en is ongeveer 152 kilometer. De helft daarvan is over 'goede' verharde weg. De rest is over onverharde afgeschraapte weg. De chauffeur reed wederom als een snelheidsmaniak, maar kende de weg op zijn duimpje, want alle hobbels, kuilen, gaten en noem het maar op, wist hij op miraculeuse wijze te ontwijken zonder af te remmen. Bij Poipet zijn we de grens over gelopen waarna we een stempeltje van een thaise mevouw kregen voor maar liefst 14 dagen (...) verblijf in Thailand. Ach, eigenlijk wel goed dat we maar 14 dagen toegang hebben, want dat maakt voor ons duidelijk dat we niet meer naar het noorden gaan reizen, maar na Bangkok afzakken naar het zuiden, alvast in de richting van Maleisie (waar we dan ook ongeveer 14 dagen voor hebben).

Cambodja was geweldig, er valt nog zoveel meer over te vertellen... De mensen zijn super vriendelijk. Dat dat mogelijk is na zo´n recent afgrijselijk verleden... Ze zijn hier echt bezig met opbouwen. Er is nog wel veel armoede en veel mensen raken nu nog invalide doordat er nog veel landmijnen liggen. Te weten dat mensen hier geen steun krijgen van de staat, wil je hier wel je geld uitgeven. Het klinkt misschien weer erg cliche, maar wij mogen echt dankbaar zijn hoe goed alles in NL geregeld is.










Veel liefs, Marloes en Martijn