van Alice Springs naar Sydney

Alice Springs
Van Perth zijn we naar Alice Springs gevlogen, waarna we met een shuttlebusje naar een Resort in Alice Springs zijn gebracht. Daar werden we verwelkomd door een Hagenees die zijn Nederlandse paspoort heeft omgeruild voor een Australisch. Geen slecht idee........ ;-) 's Avonds zijn we nog naar een lokale pub geweest waar een aantal webcams hingen, dus na een paar sms-jes hebben een aantal mensen ons live kunnen zien via de lokale webcams en jajajaja is er zelfs een verzoekplaatje vanuit Nederland gekomen!! (Nogmaals bedankt voor die briljante plaat!!!)

De volgende dag hebben we onze Bushcamper opgehaald! Een Toyota Landcruiser V8 4,5 liter Diesel uit 2007, een tank op wielen! Na onze ervaring met de loodgietersbus een hele grote verbetering.

Alice Springs verbinden wij onlosmakelijk met Ayers Rock, maar dit ligt dus nog meer dan 450km van elkaar af... De Hagenees had ons dan ook aangeraden om niet direct naar Ayers Rock te rijden, maar via de West MacDonnell Ranges en Kings Canyon, wat hij persoonlijk nog mooier vond dan Ayers Rock. Zodoende zijn we na de inkopen (eten en vooral heel veel drinken (23 liter drinkwater) en 6 liter softdrink) dus in de richting van de West MacDonnell Ranges gereden om daar een aantal Gorges te bekijken.

Na de Gorges zijn we over een “gravel road” naar de Kings Canyon gereden.
Heerlijk om een 4WD te rijden, je voelt je een beetje King of the road. Tijdens de rit zijn we nog een paar leuke dingen tegen gekomen, bijvoorbeeld een boom waar mensen van alles en nog wat aan ophangen en een oude auto volledig gestripped. Leuke afwisselingen als je verder niet meer dan 10 auto's tegenkomt.

Watarraka (Kings Canyon) National Park
Afgezworen en dan vervolgens toch weer gaan hiken...
Aangezien je hier midden in de Outback zit en de temperatuur, als de zon op is, binnen no-time naar de 40 graden kan stijgen, werd ons aangeraden de hike net voor zonsopgang te beginnen zodat we de zon over de canyon konden zien opkomen en de hike konden afmaken voor het te heet zou worden.
Onze wekker ging dus af om 5 uur (nog in het donker... we vroegen ons dan ook meerdere malen af waarom we dit in godsnaam ook al weer voor de lol gingen doen...), je ontbijt en je rijdt vervolgens in 15 minuten naar een canyon waar je in 3 uur een rondje omheen gaat lopen.
We hadden de vraag al gesteld of we dit ook op teenslippers konden doen, maar dat werd afgeraden. Na een uur hiken heeft Martijn zijn schoenen toch verruild voor zijn teenslippers, want schoenen dat gaat niet meer ;-)
De hike begon met een 100 meter klim naar de rand van de canyon, wat ´s ochtends om een uur of half 7 best pittig is... maar toen we boven kwamen was dit zeer de moeite waard want binnen een paar minuten kwam de zon op over de rand van de canyon, wat echt erg mooi was.
De hike was erg mooi en indrukwekkend. Het grootste deel gaat over de rand van de canyon, waarvandaan je mooie vergezichten hebt, en een deel leid je erdoorheen, wat ze Garden of Eden noemen. Hier is het erg groen met o.a allemaal palmbomen en een watertje (het regenwater sijpelt door de limestone heen).
De canyon heeft vroeger geheel onder water gestaan en je ziet nog veel aanwijzingen die dit bevestigen. Bijvoorbeeld uitgesleten golvende patronen en fossielen in de limestone.

Uluru Kata Tjuta National Park
Het park staat vooral bekend om Ayers Rock (Uluru in Aboriginal), maar is meer dan dat. In het park vind je ook de misschien iets minder bekende Olga´s (Kata Tjuta in Aboriginal). De Olga´s zijn meerdere rotsen en liggen ongeveer 30 kilometer van Ayers Rock, 1 enkele rots, af. Erg bijzonder om in een geheel vlak landschap opeens die gigantische rotsen te zien.
Het hele gebied is cultureel zeer belangrijk voor de Aboriginals. Verschillende stukken van Ayers Rock mag je bijvoorbeeld van dichtbij niet fotograferen omdat dit heilig gebied is.
Door de verschillende lichtvallen van de zon gedurende de dag lijkt het of de rotsen elke keer een andere kleur hebben. Bij zonsondergang is dit het duidelijkst en verkleuren ze van bruin naar fel oranje, waarna soms rood (dit hebben wij helaas niet gezien en moeten we van de kaarten hebben) en vervolgens diep paars. Ditzelfde proces vindt ook plaats bij zonsopgang, maar dan natuurlijk in tegengestelde richting. Ayers Rock kan ook beklommen worden, maar helaas was deze gesloten wegens het weer: te warm (bij een verwachting van 36 graden of meer) en te veel wind.

Hierna zijn we over de Stuart Highway naar Adelaide gereden via Coober Pedy (de eerste echte plaats, zo´n 800 kilometer rijden van Ayers Rock, die we zagen na Alice Springs, ertussen vind je roadhouses en caravanparken) en Port Augusta, weer zo´n 500 kilometer van Coober Pedy.
Weg zover je kunt kijken, uren achter elkaar met om de honderd kilometer een roadhouse en waar je als tegenligger voornamelijk Road Trains (vrachtwagens met 3 aanhangers) tegenkomt. Pas vanaf Port Augusta heb je weer het idee dat je in de bewoonde wereld terecht bent gekomen.

In Adelaide aangekomen, 6 dagen en meer dan 2500 gereden kilometers na Alice Springs, hebben we de 4WD ingeleverd voor een KEA campervan, model Ford Transit. Een wat meer luxere 2 persoons camper. Behalve dat deze groter is (je kunt je bed neerleggen en dan toch nog een beetje lopen) heeft deze ook een WC, douche, magnetron, DVD speler en televisie. ¨Wow, this must be heaven!!!!¨
Met deze camper zijn we van Adelaide via Melbourne naar Sydney gereden.

Barossa valley
De eerste stop na Adelaide was de Barossa valley. Een prachtig gebied (grootste wijnregio in Australie) waar veel verschillende wijnboeren zitten. De eerste boeren waren duitse migranten. Zij hebben het gebied voor een groot gedeelte gekoloniseerd. Hoewel veel dorpjes hernoemd zijn na de tweede wereld oorlog zijn er nog enkele met een duitse naam. In de Barossa valley zijn we enkele dagen geweest en hebben we verschillende wijnboeren bezocht om de wijnen te proeven. Eén van de wijnboeren exporteert ook naar Nederland! Onze favoriet!

The Great Ocean Road
Na de Barossa valley hebben we vervolgens een stop gemaakt in Mount Gambier. Een leuk plaatsje waar de blue lake te vinden is. Een mooi kratermeer dat de watervoorziening van de stad is en diepblauw van kleur is. In november verkleurt dit meer altijd in 1 dag van grijs naar turqoise. Hierna zijn we richting The Great Ocean Road gereden. Deze weg heeft niet voor niets zijn naam. Achterelkaar hoogtepunten. Het grappige is dat wij tot de 12 apostelen, de grootste attractie langs The Great Ocean Road, dachten dat het wel meeviel met het aantal toeristen (Tja, we zaten er ook nog eens rond de pasen...). Bij de 12 apostelen echter aangekomen zagen we tot onze verbazing dat heel China en Japan uitgelopen was om foto's te maken... Vanaf het plaatsje Apollo Bay tot aan Aireys Inlet ligt de weg echt direct slingerend langs de kust, waarbij je dus aan de ene kant rotswand hebt en de andere kant niks (tot een paar meter eronder het water tegen de kust aanslaat). Echt supermooi, maar ook erg inspannend om te rijden.
Verder zijn we nog op zoek gegaan naar koala's bij Tower hill, en succesvol! Wat een schattige beestjes zijn dat!

Melbourne
Na de Great Ocean Road stond Melbourne op het lijstje. Melbourne is een prachtige stad waar overdag veel mensen in pak rondlopen. Tussen kantoorpanden of om een koffie afspraak te hebben met collega's bij de Gloria Jeans op de hoek of met klanten. Met je teenslippers voel je je hier niet helemaal thuis kan ik zeggen. We hadden hier afgesproken met een oud collega van Martijn, genaamd... Martijn. 's Avonds heeft hij ons meegenomen naar St. Kilda, één van de populaire wijken van Melbourne. Het bleek dat wij in ´Bogan´ town zaten met onze camper. Een ´bogan´ is, uit betrouwbare bron, een lager geschoold persoon die of een Opel of een Ford rijdt en zijn geld uitgeeft aan materiele spullen die niet hun waarde behouden, zijnde flatscreens, jetski's etc. Anyway, na een gezellige avond heeft Martijn ons nog meegenomen naar zijn appartement om het geweldige uitzicht te zien. 54 ste etage van de Eureka toren, hoogste woonflat van Melbourne. WOW, wat een uitzicht!

Phillip Island
Van Melbourne zijn we vervolgens naar Phillip Island gereden. Op Phillip island wordt er elke avond een ´Penguin Parade´ gehouden. Bij een van de baaien komen elke avond pinguins vanuit de zee het land op. Dit gebeurt als het donker wordt. Het is echt heel grappig om op een tribune te gaan zitten en dan met alle andere toeristen (het was zowaar echt superdruk...) naar uit de zee komende pinguins te gaan kijken. De schattige pinguins zijn ongeveer 30 cm hoog, de kleinste ter wereld, en worden vaak door de golven weer terug de zee in getrokken, waarna alle toeristen weer een “ohhhhhhh” en “ahhhhhhhhhh” laten horen.

Naar Sydney
Van Phillip Island hebben we besloten om langzaamaan maar richting Sydney te gaan rijden. We hadden het idee dat er tussen Melbourne en Sydney, ook omdat het weer wat tegen begon te vallen, voor ons niet veel meer te zien zou zijn. Dus zijn we in 3 dagen naar Sydney gereden en hebben tussendoor in de camper gehangen, blog geschreven en veel films gekeken.

Op dit moment zitten we in de buurt van Sydney, waar we nog 2 dagen zullen doorbrengen voor we naar Nieuw Zeeland vertrekken!!!