maandag 19 januari 2009

Midden en Zuid Vietnam

Hué
De vlucht naar Hué was prima, een uurtje en daar aangekomen hebben we een airport shuttlebusje genomen naar ons hotel. Echt een prima service, we stonden er allebei van te kijken hoe duidelijk dat aangegeven stond en hoe makkelijk dat geregeld was zonder achterliggende gedachten... Tijdens de rit raakten we aan de praat met een duitse vrouw die hetzelfde hotel had bedacht voor de komende nacht. Dus werden wij als laatsten bij dat hotel afgezet. Geen plek... volgens de receptionist voor de komende maand niet... maar... we konden wel een kamer bekijken, Voor de volgende keer... !?!? De duitse vrouw wilde de kamer wel even zien en kwam geheel gelukkig terug. Hele mooie kamers voor maar 20 dollar, dus toch maar even doorvragen... En ja, na een paar minuten was er ineens wel plek, vanaf de volgende dag en konden we in het hotel aan de overkant een nacht doorbrengen voor 200.000 dong... (1 dollar is nu ongeveer 17.000 dong) Met de duitse vrouw zijn we Hué ingelopen om te eten, aangezien het al na negenen was. Happy cake met Happy Sauce... om gelukkig van te worden ;-) In Hué was het weer nog steeds niet ideaal, zelfs bewolkt en grauw, maar droog en t-shirt weer (volgens Martijn dan). Hué heeft een grote Citadel, de plek waar vroeger de keizer zijn regering bijelkaar liet komen. Midden in de Citadel was de Purple forbidden city waar de keizer woonde en niemand mocht komen, maar nu is alles open voor toeristen. De Citadel is in de Vietnam oorlog platgebombardeerd door de Amerikanen en wordt nu stukje bij beetje weer geretaureerd. Een aantal mooie gebouwen zijn nog over. s'Avonds zijn we nog even de kroeg in geweest en zijn we door een canadees en een engelse met poolen van de tafel geveegd. Wij stonden ook eigenlijk alleen maar te praten met twee meisjes uit Engeland die ongeveer dezelfde trip aan het doen zijn, alleen dan voor een jaar, en ook net begonnen zijn met reizen. Erg gezellig, maar ook mede omdat we het grauwe weer snel zat waren, zijn we de volgende dag op de toeristenbus gestapt naar Hoi An. Een rit waar overigens ook de plaatselijke bevolking gebruik van maakt. Ze betalen gewoon de buschauffeur, die dat dankbaar in zijn eigen broekzak stopt en worden langs de weg afgezet waar ze willen... Op zo´n manier duurt de rit, wat makkelijk in 2 uur kan, 5 uur en is erg frustrerend als de bus ergens in de middle of nowhere stopt voor ontbijt in een door hen uitgekozen restaurant voor 40 minuten en we kunnen jullie melden dat daar niemand op zit te wachten... Maar goed, in Hoi An was er zon, zon, zon en nog eens zon. Heerlijk :-D

Hoi An
Een plaatsje dat heel erg doet denken aan een franse plaatsje ergens aan de Cote d'Azur. Vooral aan de waterkant is dit duidelijk voelbaar. Nu weten wij ook wel dat Vietnam een franse colonie is geweest... maar op een gegeven moment waren we dat sfeertje meer dan zat en ook de vele toeristen. We hadden wel al tips gehad om hier heerlijke chocolade mouse te gaan eten en stokbroodjes en croisants. Dat maakt wel een hoop goed! De eerste dag maar eens het stadje verkend, het stadje staat bekend zijn oude centrum en om de kleren die er gemaakt worden. Zo kun je hier goedkoop t-shirts kopen en o.a. jurkjes en kostuums laten maken etc. Nah ja, eigenlijk precies hetgeen waar we nu nog net geen behoefte aan hebben omdat de tassen nog vol ongebruikte en/of gewassen kleren uit Nederland zitten. In het stadje hebben we een toer geboekt, iets waar we toch onze twijfels over hebben omdat er aan een toer altijd iets vastzit.
In ieder geval, we hebben dus een toer geboekt naar de tempels van My Son, een Cham empire. Hier konden we ook kraters zien die Amerikaanse B52's gemaakt hebben aangezien in de oorlog de vietcong zich ook hier een tijd schuilhield. De overgebleven tempels (helaas maar enkele van de 70 die er stonden) zijn erg mooi, maar we hebben al mooiere tempels gezien en de gids sprak erg slecht engels. Hierdoor zijn we hem niet achterna gegaan, maar hebben we vooral wat foto's gemaakt en zelf rondgekeken. Vervolgens zijn we per boot teruggegaan. En ja, natuurlijk stopte de boot nog even bij een houtzagerij met verkooppunt... en ging op volle toeren (veel lawaai, echt een oude gammele boot) terug naar de haven van Hoi An. En daar kwamen we weer aan in de Cote d'Azur omgeving. Waar we dus eigenlijk niet naar op zoek waren... Na drie nachtjes maar weer door dus! In principe stond hierna Nha Trang op de agenda maar aangezien we op internet zagen dat het daar geen lekker weer was en dat ook echt een badplaats is (een Costa Brava konden we echt niet aan), besloten we dat te skippen en hebben we een vliegticket geboekt voor de volgende dag naar Ho Chi Minh City :-D

Ho Chi Minh City

HCMC is een grotere stad dan Hanoi dus we waren alweer voorbereid op een drukke chaotische stad. Maar eerlijk gezegd valt dat allemaal wel mee. Ja, het is er erg druk en ja, ook hier vervuilen al die brommertjes de lucht, maar de straten zijn er breder opgezet en vaak zijn de rijbanen van elkaar gescheiden. Hier hebben we een bezoekje gebracht aan het War Remnants museum. Een museum waar je duidelijk kan zien wat er allemaal tijdens de Vietnam oorlog gebeurd is, hoe deze ontstaan is en wat vooral de Amerikanen de Vietnamese bevolking hebben aangedaan. Tijdens de oorlog, maar ook wat de biologische wapens voor een schade heeft toegebracht na de oorlog. Verschrikkelijk allemaal. De rest van de dag hebben we nog rondgelopen door de stad en nog Pho gegeten, de welbekende Vietnamese Noodle soep (ja, we proberen jullie ook het een en ander bij te brengen). Op de laatste dag in HCMC hebben we een bezoek gebracht aan de nabijgelegen Cu Chi tunnels. Tijdens de oorlog verschool de Vietcong hier zich in tunnels onder de grond. Ooit besloeg het tunnelnetwerk het stuk van HCMC tot de Cambodiaanse grens. Er zijn verschillende ruimtes, voor o.a koken die gelinkt zijn door tunnels bestaande uit 3 verschillende levels, ongeveer 2 meter diep, 4 meter diep en 8 meter diep onder de grond. Zeer indrukwekkend hoe de vietcong zich daar hebben schuil gehouden en weerstand hebben geboden aan de Amerikaanse invasie. Je kon daar ook zelf het tunnelnetwerk in (welke voor een gedeelte van ongeveer 40 meter groter is gemaakt voor de ¨bierdrinkende¨ westerse toeristen). Daarmee kun je je een kleine voorstelling maken hoe dat geweest is. Je kan er alleen maar kruipend op handen en voeten in... Het was een nogal benauwde, claustrofobische ervaring, vooral in de gedeelten als het compleet donker is en je weet dat je een paar meter onder de grond zit... De rest van de dag hebben we nog in Ho Chi Minh doorgebracht, waar ze al druk bezig zijn met het versieren van de stad voor Tet (het inluiden van het nieuwe jaar in China en de nationale bevrijdingsdag voor Vietnam) en tickets voor een ¨express¨boot gekocht naar Can Tho.

Can Tho
De volgende dag dus naar Can Tho, een plaatsje in de Mekong Delta, waar in de buurt verschillende floating markets zijn. En wat is nou een betere manier om wat van de Mekong delta te zien dan per boot!? In Can Tho aangekomen eerst maar een hotel gezocht en op zoek gegaan naar de Tourist Information Office om de opties van de floating markets tours te bekijken. Daar kwamen we er al snel achter dat ze alleen maar een privetour verzorgden, wat 3 keer zo duur is, aangezien er te weinig toeristen zijn... Daar stonden we wel even van te kijken! Omdat er te weinig toeristen zijn, alleen privetoers om toch het geld binnen te halen... nee, lekker klantvriendelijk... We besloten er nog over na te denken en hebben gelijk wat andere toeristen aangesproken, die allemaal dezelfde reactie kregen, ook in hun hotels, en dezelfde prijs. Maar... op een gegeven moment sprak een duits stelletje, dat ook bij ons op de boot zat, ons aan (grappig dat iedereen er hetzelfde over denkt) en via hun hotel een bootje voor vier personen geregeld voor een betere prijs. We moesten wel om 5:30 (!!!) vertrekken, maar dat zou zeer de moeite waard zijn, dus vroeg ons bedje in! En de moeite waard was het!!! Zonsopgang op het water tussen allemaal bootjes die van alles verkopen, super om daar tussen te zitten! Onze ´gids´ sprak maar een paar woorden engels, maar was super aardig en we werden absoluut niet lastiggevallen door handelaren die ons van alles wilden verkopen. We hebben 2 markten bezocht, zijn onderweg nog bij een rijstnoodle-makerij geweest en op de terugweg over allemaal kleine watertjes gevaren. Een supertoer! Om half 2 waren we weer terug in Can Tho om om half 3 de bus te halen naar Rach Gia, waarvandaan we de volgende dag vertrokken zijn naar Phu Quoc Island.

En hier blijven we nu in een resort aan het strand, lekker een weekje relaxen, voor we naar Cambodja vertrekken. Helaas heeft Marloes nu wel een lichte keel- en oorontsteking opgelopen door een nacht met airco aan te slapen... (gelukkig al eerder besloten niet hier onze PADI te halen, maar in Thailand) hopelijk trekt dat snel weer weg zodat ook zij volop kan genieten van alle luxe hier!

Veel liefs Marloes en Martijn

8 opmerkingen:

Anoniem zei

hoi reizigers!

leuk om weer iets te horen van jullie en wat een prachtige foto's.

fijn dat er nu een relaxweek bij zit, dus marloes, snel beter worden.

hier alles okee, alweer halverwege de saaie januari-maand

greetings,
almere

Anoniem zei

Lieve Marloes & Martijn,
Wat fijn om steeds een stukje met jullie mee te kunnen reizen en te lezen dat jullie genieten. Wat leven jullie nu in een andere wereld. Blijf vooral veel schrijven, wij genieten ervan. Marloes veel beterschap en samen heel veel plezier.
Liefs, je moeder, Ria

Johan zei

Tante Loes en ome Tijn, dank je wel voor het bellen op mijn verjaardag, Leuk om ff wat door de telefoon van jullie te horen. Nog veel plezier op jullie reis en tikken snel weer wat.
Groeten van opa Gerrit en Oma Irma Ook van mijn Mama Papa Basje en de tweeling.

Anoniem zei

Hoi loes en tijn even proberen hoor gr pa en ma

Anoniem zei

Jeetje wat fantastisch weer.....eigenlijk wil ik t helemaal niet lezen want dan beleef ik straks helemaal geen plezier meer. Maar aan de andere kant heb ik nu meer dan zin om te gaan koekeloeren in azie. Mijn pa is mn stiefma naar Thailand om daar kennissen op te zoeken. Die nemen t er ook van. Ze komen pas begin maart terug. Wat is dat toch met iedereen hahaha.

btw wat bedoelen jullie met happy cake :P:P

Anoniem zei

Yo gasten,

Klinkt allemaal cool daar. Ik ben ook in die tunnels geweest. Als jullie terugkomen kunnen we fotoos vergelijken.
Voor een ontsteking zou ik gewoon naar de appotheek gaan. In alle landen(behalve nederland) kan je antibiotica zonder recept krijgen. Dan ben je er zo vanaf.
Ik ben weer thuis van een super relaxte vakantie in Costa Rica.

Veel plezier daar!
Vincent

Anoniem zei

Hoi Marloes en Martijn,

Hartstikke leuk die verslagen, wat een mooie reis. Veel plezier en blijf schrijven!

groetjes,

Carin

Anoniem zei

Lieve Marloes & Martijn,
Wij lezen regelmatig jullie verslag ( of verhaal ) van de dingen die jullie zoal meemaken.
Vervelen is er niet bij begrijpen we. De bijgaande foto,s bevestigen jullie woorden. Dit maak je waarschijlijk maar eenmaal in je leven mee. Geniet ervan en laat ons via deze site maar meegenieten.
Goede reis en de groeten van Rita en Piet.